Concertreis Femmes Vocales, april/mei 2010
- Dirigent: Cécile Schouten
- Koorleden: Wilma Bollen, Mireille Bormans, Vera Breukers, Annemien van der Dool, Jenny Frints, Helga Gerritz, Marie-José Hassing, Marjo Hermans, Janny Kettenis, Maria Kerckhoffs, Plonie Kremer, Marie-Jeanne Lemmen, Annemie Panayotopoulos, Marianne Schols, Helma Strookman, Jacquie Weekers, Carla Widdershoven, Ollie Zwitserlood,
- Organist: Remy Syrier
- Bariton: Rob Pluymen
- Partners: Adje, Bart, Harry, Hub, Louise, Martin, Nol, Willem, Wouter
- Thuisfront: Femke Oosterdijk
CONCERTLOCATIES:
2 mei: Abbatiale Saint Géraud à Aurillac
3 mei: Abbatiale de St. Foy à Conques
4 mei: Église de Lacapelle Viescanp
24 april: Repetitie in Lutherse kerk
Verslag Carla:
Morgen vertrekken Plonie & echtgenoot Bart naar Martal om de logeerpartij van onze club voor te bereiden en in de loop van de komende week vertrekken de overige reisgenoten per auto met/zonder partner met/zonder caravan naar het zuiden.
Volgens planning zal op vrijdagavond het grootste deel van het koor in Martal aangekomen zijn en onthaald worden op een ‘lopend’ buffet in ‘La Grange, het centrale verblijfadres voor deze reis.
Zaterdagmiddag zullen de laatste reizigers zich bij het gezelschap aansluiten en wordt het serieus; om 15.30 uur begint de repetitie!
Maar… éérst komende woensdagavond nog een laatste repetitie in Mestreech: 19.00 uur in de grote zaal van de muziekschool!
Na het repeteren is het tijd voor een welverdiend kopje koffie of iets anders nats bij de Belsch! Zie bijgaande foto’s, gemaakt door Jacquie.
Rosemarie: mooie foto’s, mooie opmaak – als dat geen succes wordt daar in Frankrijk, dan weet ik het niet….
Louise: Dit zal mijn eerste keer in zuid-frankrijk zijn. Ik verheug me! We brengen onze fietsen mee zodat we de calorietjes van de kaas en wijn kunnen weg werken. Louise en Rob
Remy en Adèle: lieve mensen, morgen vertrekken wij met ons oude caravannetje, eerst naar Vezelay dus wij nemen het ervan en verheugen ons op het verblijf samen met jullie. Wij gaan er samen iets moois van maken! lieve groet en een voorspoedige reis gewenst
27 april: Eerste foto’s van Conques
Verslag Annemie:
Ik kreeg een paar foto`s doorgestuurd van Conques. Mooie plaatjes.
Onze voorbereidingen zijn gestart, dwz. vandaag is de Caravan van stal gehaald. Hééél belangrijk dus!
28 april: Message de Plonie
Verslag Plonie:
Zo, en dan hier wat foto’s vanuit Martal.
Mooi weer tot nu toe, maar het lijkt te gaan veranderen zaterdag. Dus kijk maar even op weeronline. Truitje, hempje enz. enz.
Ondertussen………………………….druk met de voorbereidingen…………..
De wijn wordt nog aangevuld met 2 witte en 1 rosé….! Wat er ook gebeurd…we komen de tijd wel door!
Zo’n 46 liter in totaal. Moet lukken, toch..?
Aanstaande zaterdag is het 1 mei en alle winkels zijn dicht en ook de nodige restaurants. “Dag van de arbeid” en dat brengt heel Europa in gepaste rust door behalve de Nederlanders….nijver volkje!
We hebben trouwens een heel geduvel gehad met internet, maar het ziet er op dit moment goed uit. Van alles is er ondernomen.
Door een meneer van Orange en door onszelf en dan vooral door Gerdy ( mijn zeer handige…in vele opzichten..schone-zus ) en Bart samen met iemand uit ons dorp, die ook bij Orange werkt.
Bart en Jan gaan nu nog eventjes wat metselen en ik ga verder met de poets.
Onze hulp kan niet helpen. Zij werkt in een artsenpraktijk en daar is een collega geopereerd aan haar ogen. Dus Véronique heeft het veel te druk nu.
De meisjes Gerdy en Plonie zijn nu ook de “poetsvrouwen”…!
Kwam er eventjes bij.
Zo, ik ga weer verder met de werkzaamheden.
À bientôt en ……we zien er naar uit dat jullie komen. Wordt het een gezellig kippenhok.
Och, wat zeg ik nu toch weer.!
Apolonia
28 april: “Dat kán mooier…”
Verslag Carla:
… zei dirigent Cécile na de repetitie van vanavond. En natuurlijk kan dat mooier… als de hele club compleet is natuurlijk! Voor straf heb ik een rare foto van haar gemaakt…..
Met een select gezelschap hebben we ons vanavond door de mis van Caplet heen geworsteld en de drie Brahmsen hebben we er ook nog even doorheen gehaald. Komt goed….
In de zaal zat ondertussen voorzitster Femke kritisch naar haar koor te luisteren. Zij kan helaas niet mee op reis maar wilde ons wel even een goede reis en fijne concerten toewensen.
Daar hebben we na de repetitie op het terras van Kien nog eentje op gedronken….
30 april: Quatre Femmes en route
Verslag Carla:
Donderdagochtend vertrokken 
Jacquie & ik vanuit Maastricht en Ollie & Cécile vanuit Lanaye naar het zuiden om een kwartier later, stom toevallig, naast elkaar te rijden in de file bij Luik .Tjizus, je komt elkaar ook overal tegen…!
Braaf na elke twee uur pauzeren en rond het middaguur met z’n viertjes aan de picknick! En wie kom je daar tegen in Frankrijk langs de autobaan? Zwager Wient met gezin!
Rond 15.30 uur aangekomen op onze tussenstop in Vouzon . Rob en Louise sluiten zich bij ons aan (was zo afgesproken) waar we hebben overnacht in een prachtig kasteel. Voor minder doen we het niet!
De volgende dag op ons gemak vertrokken, na een lekker frans ontbijtje in de “salle de petit-déjeuner”. Nog één gezamenlijke stop en in de loop van de middag arriveerden we in Martal.
29 en 30 april: De aankomst!
Verslag Bart:
Vandaag de laatste boodschappen gedaan voordat de femkes arriveren. Dus daarna allemaal pakketten maken voor de verschillende appartementen: voor ieder franse kazen (Saint Nectaire, Cantal jeune, Cantal entre deux, Brie, Carré d’Aurillac), vleeswaren, jam, roomboter, Becel, fruit, drinken, wijn, brood (croissants, baquettes, pain en pain gris) enz. Een tafel vol rijtjes!
‘s Avonds komen Marie-Jeanne en Hub aan na een lange reis: “wat een prachtig landschap, wat kun je ver kijken”. Na even bijkletsen met z’n vieren lekker gegeten, zich genesteld in hun appartement en wat gedronken. Bijkomen van de toch wel vermoeiende reis.
30 april:
Marie-Jeanne en Hub wijden zich aan de salades met toebehoren voor de avond, Bart gaat aan de gang met de courgettesoep en haalt de streekgerechten op, die voor ons zijn gemaakt: chou farci en pounti. Vanaf ongeveer kwart over twee komen de femkes aan: na de hartelijke begroetingen eerst op zoek naar hun appartement en slaapplaats. Omdat meteen de hele Grange wordt bekeken, zijn femkes verschillende daarna de weg kwijt: waar is mijn slaapkamer nu, welke trap moet ik nemen?
Na enige tijd is iedereen geïnstalleerd en is er ondertussen de wijn al aangesproken. Enkelen beginnen met koffie, maar stappen dan ook maar over op de wijn! Als de laatsten zijn aangekomen (Jenny, Marjo en Willem) worden de schotels geplaatst en kan er worden gegeten. Er is meer dan genoeg, zie je wel Marie-Jeanne!
Langzamerhand verspreidt de groep zich over de Grange, ook lekker bij het vuurtje in de four à pain. Om half elf ligt ieder in bed: SLAPEN.
1 mei: Ollie, Cécile & Carla in Aurillac
Verslag Carla:
Na het ontbijt even naar Aurillac, het plaatsje waar we morgen ons eerste concert zullen geven.
We zijn diverse affiches tegen gekomen die ons concert aankondigden.
Eerst wat door het mooie centrum gelopen en toen ‘een rondje om de kerk’ gedaan.
Filmpje: Ollie & Cécile op een terrasje
Vervolgens een glaasje wijn gepakt op het terrasje vóór de kerk, gevolgd door een lunch op een terrasje op de markt.
Daar troffen we ook Maria & Harry (op de foto is zijn rug te zien) aan.
Op de foto is ook ‘onze’ kerktoren te zien.
En toen weer terug naar Martal, voor de repetitie…
1 mei: De repetitie…
Verslag Marjo, Jenny & Janny:
Zaterdagmiddag.
Na een heerlijke wandeling vanaf Hotel Du Lac richting ‘La Grange’ is de tijd aangebroken voor onze eerste repetitie in het prachtige Frankrijk van Bart en Plonie.
Het is even passen en meten, maar hebben we ooit met een mooier uitzicht onze klanken de ruimte laten vullen?
Met zachte zuchtjes van tevredenheid worden de partituren ter hand genomen.
Toch voelen we allemaal de spanning; is onze roem ons misschien harder vooruitgesneld dan onze muzikale kwaliteiten zich ontwikkeld hebben?
Maar toch: weg met die sombere, onzekere gedachten: WE GAAN ERVOOR!
Onze geliefde dirigente is de kalmte zelve, al ziet en voelt ieder koorlid dat dit slechts uiterlijke schijn is. Haar koor is alles voor haar.
En zoals elke ouder haar kind het mooiste op de hele wereld vind, zo wil ook Cécile alleen maar bewondering oogsten met haar (zorgen-)kindje! Dat wordt werken dus!
En werken doen we. De mis van Caplet, het Ave Verum van Poulenc, het Ave Maria van Kodály; alles wordt met veel inzet en energie gezongen, zij het niet altijd even netjes op toon en op tijd. Voor vlijt dus een dikke tien met een zoen van de juffrouw, voor netheid helaas maar een mager zesje…..(Wat een geluk dat voor de Fransman netheid geen prioriteit heeft!)
Na anderhalf uur is het voor onze dirigente genoeg geweest. “Zo zal het dan maar moeten, te verbeteren valt het nu toch niet meer. We gaan maar aan de wijn!”.
Enigszins beteuterd sluiten we onze boeken: een compliment voor geleverde prestaties zit er vandaag wederom niet in. Ook voor ons is de wijn nog de enige redding deze teleurstelling te boven te komen. “”Iemand nog vragen??”, grauwt Cécile haar schare toe. We deinzen terug en nemen ons ogenblikkelijk voor een volgende keer NOG harder ons best te doen. Wie niet wil leren, wie zichzelf niet wil verbeteren is tenslotte gedoemd in middelmatigheid ten onder te gaan. En wie zit daarop nou te wachten?
En dan is daar, eigenlijk onverwacht maar misschien daarom zo ontroerend, ons lijflied. Uit de losse pols, met slechts hier en daar een partituur om de onzekerheid te verzachten, zingen we in warme verbondenheid ‘The Lily and the Rose’ van Bob Chilcott.
De zorgelijke trekken in Céciles gezicht verzachten langzaam en een ontspannen glimlach kleurt haar gezicht in één lichte beweging warm en vriendelijk.
En met een “schoen gezoonge meëdskes”, met dit terloops geuite compliment, is ook voor ons de dag weer goed!
1 mei: Mannen-intermezzo
Verslag Willem:
Wat doe je vlak voor de repetitie? Natuurlijk, eerst even de kelen smeren.
In de la Grange hebben ze in alles voorzien waar de mannen behoeften aan hebben. Een open haardvuur, sterke verhalen en natuurlijk een drankjes om de sfeer wat op te leuken.
Voorzichtig wordt gestart met een vers gezet kopje koffie door onze gastheer Hub. Het open haard vuurtje knappert voorzichtig en straalt zijn nog beperkte warme uit naar de mannen. Gelukkig komt Louise langs die het een little bit cold heeft. Zo’n opmerking prikkelt de mannen en ze laten zich vervolgens niet onbetuigd.
Wil en Hub nemen dit subiet ter hand en gaan hout sprokkelen. Wil vindt via de achterburen nog een kleine houtvoorraad en komt triomfantelijk terug met ‘gestukkerd’ hout. Even later komt Wil er achter dat er ook hout naast de deur lag. Louise beaamt dit; ook zij dacht dat dit een natuurlijke afscheiding was.
Bart is intussen aangeschoven en proeft de gezellige sfeer. “Hé, Hub, kun jij wat van die kaasvlindertjes halen? Ik heb daar toch zo’n zin in” Hub veert op en komt later terug met de lentevlinders, niet in zijn buik, maar in een bakje. De wijn van de Sommeliers wordt wederom aangesproken en de verhalen worden steeds sterker.
Wouter vertelt over zijn avonturen in Italië. Als volleerd apparatenhersteller vertelt hij dat je ondanks de vele liren het toch ‘moot kinne’.
Bart verhaalt over de kerkuilen in de Grange. Lijkbleek was men toen zich dit verschijnsel voordeed, maar onze kleuren zijn intussen die van rode wijn. Het open haardvuur wordt nog eens goed opgepookt. De warmte straalt ons aangenaam in het gezicht.
Adje en Remiy schuiven ook aan met een glaasje bier. Zij vertellen over hun bezoek aan het historische stadje hier vlak in de buurt.
We komen samen tot de conclusie dat de Fransen de laatste jaren hard aan de weg hebben gewerkt zowel in letterlijke als figuurlijke zin. De Amerikaanse invloeden zijn duidelijk waarneembaar. Wij houden het vandaag bij het oude. De nostalgie van onze vakanties vroeger in Frankrijk vinden we hier weer terug.
Het haardvuur knappert nog steeds volop. De warmte straalt ons als de Zuid-Franse zon tegemoet. Martin is het toch nog niet warm genoeg en hij haalt vlug even wat warme sokken.We drinken nog een glaasje wijn van de Sommeliers de la Grange. Het is goed zo. De stemmen van de dames zijn intussen verstomd.
Tijd voor het avondeten. Santé, en nu aan de overheerlijke salade van Marie-Jeanne en de rest van de heerlijkheden.
Morgen een nieuwe dag, met voor elke man een belangrijke taak bij het concert van de dames. Wie staat er morgen bij de entree? Wie reikt de folders uit? Wie begeleidt de gasten? Wie bewaakt het geld? Wie is wc-dame (of liever -heer)?
2 mei: Concert in Aurillac: de eerste screenshots
Verslag Carla:
Was een heerljik lunch en concert in Aurillac vandaag…
… daarna moest gerepeteerd worden….
…was af en toe moeilijk te horen in die kerk….
Rosemarie:
Nou, nou dames (en heren), dat klinkt goed allemaal en het oogt zoals gebruikelijk errug sjoen!
geen wonder dat de tonen weleens wankelen- al die glaasjes wijn maken misschien toch wat onvast?
maar jullie concert was natuurlijk een groot succes mag ik hopen – het publiek zal wel bijzonder ‘enchanté’ zijn geweest met zoveel mooie dames, die ook nog eens zo stemmig gekleed en gebekt zijn!
tja en wat te denken van al die logistieke ondersteuning door de heren….ga zo door zou ik zeggen.
blijf ons verblijden met die prachtige foto’s en verhalen 🙂
Allons mesdames! Chantez!
2 Mei: Sigaar
Verslag Martin:
Al bijna vijf dagen niet meer op mijn gemak een sigaar te kunnen roken, begint een beetje op mijn zenuwen te werken. Gelukkig is Bart een uitzondering op de regel dat in een kooromgeving niet wordt gerookt. Dat geeft hoop. Nu nog het moment waarop ik mij rustig kan terugtrekken om van een goede havanna te kunnen genieten.
Zaterdagavond lijkt dit moment te zijn aangebroken. Terwijl Cecille achter de piano plaats neemt om `lustige trinklieder` en `zachtaardige amoureuze chansons’ te spelen stijgt de stemming zodanig dat een geruisloze terugtrekking mogelijk wordt. Stilletjes verdwijn ik via de brede oprijlaan, mijn sigaren, sigarenknipper en lucifers bij de hand.
Al lopend daalt de rust vanuit dit prachtige dorp al op mij neer. Voorbij de laatste huizen loop ik nog een tiental minuten voort, waarna ik, uitkijkend op een idyllisch dal, een prachtige zitplek ontdek. Perfect om, al mijmerend, alle geneugten van die goede sigaar tot mij te laten komen.
Terwijl de vogeltjes stilletjes fluitend op weg zijn naar hun nest, waar ongetwijfeld de warmte wacht, steek ik het vuur in mijn sigaar. Heeeeerlijk en zooooo rustgevend. Dat geldt niet alleen de aroma van dit voortreffelijk product maar misschien nog meer de stilte die ik ervaar van mijn omgeving. Ik voel mij prima.
Na ongeveer 30 minuten van deze genoegzame toestand te hebben genoten, voel ik dat het tijd wordt om de balans weer te herstellen: terugvallen in het warme bad van de groep aardige, vriendelijke en attente mensen waarmee deze reis wordt gemaakt.
Op de terugweg kom ik nog drie koornimfen tegen, die ook het genoegen van even afstand nemen opzoeken.
Even verderop zie ik de lichten van La Grange reeds oplichten, teken dat ik spoedig weer `thuis` ben.
Terug in de kamer blijkt de stemming tot nog hogere hoogtes te zijn gestegen. Vanuit een luie stoel kan ik nog een tijdje meegenieten, daarbij gesteund door het gevoel van rust dat nog lekker binnen mij nasmeult. Een mooi einde van een voortreffelijke dag.
Waar een goede sigaar toch niet goed voor is.
2 mei: Filmpje!
Verslag Carla:
Zaterdag… 16.50 uur… de spanning stijgt… nog 10 minuten… dan begint ons eerste concert!
Buiten is het hels kabaal van de kerkklokken te horen terwijl de bezoekers zich ‘druppelsgewijs’ naar de ingang begeven.
Carla & Jenny staan op het kerkplein en besluiten wat actiever publiek te gaan werven. Jenny spreek argeloze voorbijgangers aan en Carla filmt…
Rosemarie:
Tjonge, jonge, dat wordt steeds maar professioneler! Nu zelfs met link naar een filmpje – en zowaar: Jenny en Carla kiezen (natuurlijk!) meteen de mooiste spetter van het dorp voor een interview! Was al dat klokkengeluid trouwens bedoeld om mensen naar jullie concert te lokken? En werd er vervolgens dan extra bevlogen gezongen?
Lieve groet, Rosemarie
3 mei: Een impressie
Verslag Maria:
Denk nou niet dat we een reis met een koor maken.
Als je door de foto’s kijkt zie je op negen van de tien foto’s mensen staan die eten en/of drinken. Dus het kan een kookclub zijn of een wijnproefclub, maar een koor…..
Gelukkig zijn er ook een paar foto’s van de kerken waar we zingen en een stel vrouwen in het zwart, al dan niet in perfecte banaanvorm opgesteld.
Aurillac is een leuk plaatsje, maar wel een beetje eenzaam tijdens dit 1-2 mei weekend. Het was afwachten of de fransen hun weg naar de kerk zouden vinden! Dat bleek goed mee te vallen, ook dankzij een spontane actie van Jenny, die de mensen van de straat sleurde en naar binnen dreef (gefilmd door Carla).
De techniek deed het ook goed, dus iedereen hoorde dat wat hij geacht werd te horen.
Het enige echte nadeel was de temperatuur in de kerk (buiten was het trouwens ook niet altijd jofel). Er waren koorleden die de neiging hadden in hun handen te gaan blazen om het warm te krijgen tijdens het concert. Hebben ze niet gedaan hoor…..
Na een opwarmend Frans diner keerde iedereen tevreden huiswaarts.
Rosemarie:
Oh wat ziet dat er mooi uit!!! En als in de kerk dan ook nog het geluid even prachtig was als het licht, dan zal het musiceren een welhaast spirituele ervaring zijn geweest!
4 mei: De laatste repetitie in la Grange
Verslag Bart:
Het geluid van de sopranen, mezzo’s en alten galmen rondom de klok van 16.30 uur dinsdagmiddag door Martal. Zouden deze klanken ook al te horen zijn in Lacapelle Viescamp? Want daar is het optreden vanavond.
De gestaag vallende regen schrikt heel even van de ouverture van de repetitie. Het Gloria overstijgt het geluid van de neerplensende regen. De vogels luisteren ook met aandacht naar het aanlokkende geluid van onze Femmes. Concurrenten in de buurt?, hoor je ze kwetteren. De lente is toch onze tijd?
De temperatuur van 5 graden bewijst bijna het tegenovergestelde. De warme klanken van de dames zorgen voor het goede tegenwicht en golven over het heuvellandschap van Cantal. Hopelijk bereikt deze warmte ook de kerk van Lacapelle Viescamp.
De eerste zonnestraaltjes proberen heel voorzichtig door het wolkendek heen te breken. Of dat genoeg zal zijn, is een grote onzekerheid. Dus zullen we ons er in ieder geval op kleden, want les Femmes des Pays Bas hebben wel voor hetere vuren gestaan.
De finale vanavond kan niet meer mis als de laatste klanken van de laatste repetitie in la Grange verstommen. Een goede generale is de beste garantie voor een goede finale. Of niet soms? Zeker als we weten dat na de finale het feest gaat losbarsten in la Grange.
Femke:
Lieve meisjes, Ik ben blij dat jullie allemaal goed zijn aangekomen. Bij het zien van de foto’s op het weblog, het lezen van de verhalen en het bekijken van het filmpje van Jenny moest ik wel even slikken hoor. Fijn dat het concert goed is gegaan, toch altijd spannend in een onbekende kerk. Nog een prettig verblijf gewenst en veel succes bij de concerten! Groeten voor allen, Femke
5 mei: Evaluatie 4 mei
Verslag Bart:
Terwijl er nu buiten natte sneeuw valt en het binnen bij de kachel lekker warm is heb ik even een rustig moment om terug te kijken naar een bijzondere 4 mei in Martal.
Het ontbijt was weer gezellig. Plonie en Jenny hadden de tafel gedekt en vervolgens kwamen Jacquie, Helga en Nol ook om de tafel zitten. Als er iemand klaar was met z’n ontbijt werd de plaats ingenomen door een ander, want Annemien sliep nog en die wilde niemand storen. Dus schoven Maria en Harrie en Marie-José ook aan.
Daarna ‘s morgens boodschappen gedaan met Wilma, Maria en Harry in de Géant (Casino) voor de ‘bonte’ avond in La Grange na het laatste concert in Lacapelle Viescamp. Ik heb er wel een beetje het tempo erin gehouden, want anders waren we een paar uur kwijt geweest, enthousiaste reacties: dit is lekker, dat ook en dit moeten we ook meenemen.
Uiteindelijk met twee karren bijna vol naar de kassa en toen naar de Grange om alles voor de avond voor te bereiden. De boodschappen verdeeld en met iedereen die langs kwam geluncht, een herhaling van het ontbijt.
‘s Middags werd er in elke appartement druk gewerkt aan allerlei lekkere hapjes, gehaktballetjes werden gebraden, tonijnsalade, een vegetarische paddestoelen-abrikozen strudel, eiersalades, mozzarellasalades gemaakt, patés aangesneden, franse kazen klaar gezet, harde worsten gesneden, zoutjes in kommetjes gedaan, enz.. Louise was druk in de weer met een heerlijke vegetarische lasagne, waarvan een ieder die langs kwam een bord vol van kreeg, met heerlijke blokjes Cantal kaas.
Om half vijf moesten de femkes weer aantreden: de repetitie voor het laatste concert. Dat was nog even flink werken.
Harry en ik alvast naar de kerk in Lacapelle Viescamp om de apparatuur voor de laatste opname klaar te zetten en ruimte voor het koor te maken.
Om acht uur was iedereen in het kerkje aanwezig om in te zingen. Al na een kwartier begonnen de mensen binnen te komen, dus moest iedereen de sacristie in. Plonie en ik moesten allerlei mensen die binnenkwamen persoonlijk begroeten, ze wachtten allemaal tot we bij ze kwamen en ze hadden omhelst of een hand hadden gegeven voor ze gingen zitten. Dan blijkt dat je toch bijna iedereen die binnenkwam wel kent, op z’n minst van gezicht. Om half negen zat het kerkje vrijwel vol en was het wachten op het begin van het concert.
Na een paar minuten, die natuurlijk heel lang leken, kwam het koor op: onder luid applaus werden de plaatsen ingenomen en hield Plonie, zoals bij elk concert, een korte toespraak in keurig Frans.
Na een paar momenten van concentratie begon het acapella concert met de mis van Caplet; de gezichten van de bezoekers werden eerst soms gefronst, er werd verbaasd gekeken of wat nors, maar na korte tijd zag je stilte, concentratie en werd er geboeid geluisterd.
Aan het einde van het schitterend gezongen concert brak het applaus los. Na tweemaal als dank daarvoor gebogen te hebben trok het koor zich terug in de sacristie. Het applaus wilde echter niet ophouden en nadat één enthousiaste luisteraar bleef doorklappen deed iedereen weer mee: de femkes moesten een keer terugkomen en er werd een toegift gegeven!
De reacties waren bijzonder en heel enthousiast: “wat een prachtige stemmen, een uitvoering van zo’n hoog niveau is nog nooit vertoond in Lacapelle Viescamp, wat prachtig gezongen, wat een bijzondere uitvoering”.
De burgemeester en loco-burgemeester vroegen meteen een foto van het hele koor om die bij een artikel in het gemeenteblad te plaatsen.
Abbé Auriant was perplex, dit had hij echt niet verwacht. en toen …de bonte avond!
Na het concert werden de tafels voorzien van de lekkere hapjes en drank. In de woonkamer bij Gerdy en Jan en die van ons stond van alles klaar en er werd heen en weer gelopen van de ene naar de andere kamer. De avond startte met een toast met ‘bubbeltjes’wijn door Annemien op het koor en de concertreis en de warme ontvangst voor haar in de groep.
Over het verdere verloop zal ik kort zijn: zoiets moet je meemaken, dat kun je met wat zinnen op het scherm niet goed beschrijven. Laat ik het er op houden dat Plonie en ik uitgebreid in het zonnetje werden gezet met o.a. een prachtig boek waarin van iedereen een foto met grappige, mooie of ontroerende stukjes waren geplaatst.
Cécile bedankte ook Remy en Rob voor hun uitstekende bijdrage aan de concerten.
Met wijn, muziek (o.a. van Jan, mijn broer) en veel gezang werd de bonte avond zeer geslaagd, de gezongen bijdragen van Rob, Helma en Marjo, begeleid door Cécile, Annemien of Wouter, zorgden voor een avond met een hoog cultureel gehalte.
Tot in de late uurtje bleef het zeer gezellig en tegen half vier ‘s nachts werd het stil in de Grange ……..
5 mei: Het begin van het einde
Verslag Carla:
Na een prachtig laatste concert gisteravond (met publiek dat regelrecht van de Fellini-set afkomstig was) hebben we officieel onze concerttour afgesloten tijdens een uitermate bonte avond die weer tot in de late uurtjes duurde.
Dat weerhield een deel van het gezelschap niet om vanochtend in alle vroegte (nou ja… 10.00 uur) hun boeltje te pakken en met een volgende tour-etappe te starten.
Remy & Adje vertrokken als eerste met hun caravan maar dat ging niet zomaar. Met de nodige menskracht moest auto en caravan uit de zompige wei getrokken/-duwd worden.
Ik stapte met Ollie, Cécile & Jacquie in de auto voor een kort uitje.
Na in de miezelregen door een dorpje te hebben gebanjerd worden we op de terugweg getrakteerd op een sneeuwbui. Nou ja…
Filmpje: Cécile, Ollie, Jacquie & Carla in auto door de sneeuw
Verslag Annemie:
O jee, voor het eerst koud bij het wakker worden in onze caravan. Even gordijntje openschuiven. Wat..? Sneeuw, overal om ons heen en dat op 6 mei?
Wij hadden het plan om na het ontbijt te vertrekken om nog een weekje verder rond te toeren door het franse land. Echter…hoe moesten we die caravan uit de sneeuw trekken? Volgens de diverse deskundigen zou dat vandaag niet lukken.
Flexibel als wij zijn hadden we snel een nieuw plan klaar: vandaag naar Rocamadour en pas morgen vertrekken. Zo gezegd zo gedaan. We hebben een prachtige tocht gemaakt door een winters landschap en na 5 kwartier rijden kwamen we aan in Rocamadour. 
Voor mij was dat wel speciaal, omdat ik er pak weg 24 jaar geleden al eens was geweest. Bovendien hadden we graag met ons koor daar een van onze prachtige koorstukken willen zingen. Een stuk van Poulenc speciaal geschreven op de zwarte Madonna van Rocamadour: Les Litanies de la Vierge Noire. Ons koor kan dat prachtig vertolken, al zeg ik het zelf!!! Overigens hebben we maar 1 pelgrim gezien en dat was toch een verschil met wat we zagen in Conques. Daar had ik veel meer het pelgrimgevoel. Dat kwam natuurlijk ook doordat we daar in die prachtige kerk gezongen hebben en echt, ik kwam daar met een gewijd gevoel uit die kerk na afloop.
Onze concertreis was geweldig en ik ben blij dat ik er bij heb kunnen zijn. Zingen in prachtige kerken in Frankrijk: mooi om mee te maken. Kortom ik heb gebofd en Martin ook!!!!
10 mei: Nawoord Cécile
Verslag Cécile:
Toen de plannen voor ‘n concertreis geleidelijk aan werkelijkheid zouden worden, was ik nogal onrustig, en twijfels spookten door mijn hoofd.
Ooit heb ik gezegd:” Oh, als we die Litanies alla Vierge Noire de Rocamadour, van Poulenc eens wérkelijk daar zouden kunnen zingen, geweldig “! Dat was niet aan doveman’s oren gezegd. Onmiddellijk begonnen Plonie en Bart plannen te ontwikkelen om dit door te laten gaan. Zij hebben immers ‘n gigantisch huis in de Auvergne dat plaats zou bieden aan alle femkes met aanhang, wat ik overigens heerlijk vond, die mannen erbij. Er gaat immers niets boven ” gemengd bedrijf “!
Er werd ‘n organisatiecommissie samengesteld , en de mogelijkheid om in Aurillac, Conques en Lacapelle Viescamp te zingen werd realiteit. Mijn bedoeling om in Rocamadour te zingen was door revisie van het orgel aldaar niet mogelijk. Maar…..we zouden tóch gaan!
Het was ‘n heerlijke tijd. Mooi land, die Auvergne, onze vrije tijd was overdadig, iets teveel naar mijn gevoel. Men zag het ook als ‘n korte vakantie. Of iedereen uitgerust is??? Plonie en Bart zeker nog niet!
Het is ‘n verre reis, maar de intentie van Femmes Vocales, om daar de mensen iets moois te laten horen is m.i. goed gelukt. Laten we het heerlijke orgelspel van Remy Syrier, de warme stem van Rob Pluymen en de solisten Marie-Jeanne en Marjo uit het koor niet vergeten. De concerten waren geïnspireerd.
Vooral de St.Foy in Conques heeft op mij ‘n bijzondere indruk gemaakt. Je raakt in vervoering door zo’n sobere, maar zeer sfeervolle kerk, vooral in combinatie met de schitterende muziek, het is bijna bedwelmend.
Natuurlijk ook Aurillac, prachtig, en Lacapelle Viescamp, zeer bijzonder, door het dorpse, zeer enthousiaste publiek. Met hier en daar ‘n gulle lach liet men de soms ” moeilijke ” muziek over zich heenkomen. Ik voelde mij daar als in ‘n Italiaanse film, enig !!
De organisatiecommissie wil ik bedanken voor hun goede zorgen en nogmaals ‘n woord van dank voor Bart en Plonie; Het was goed bij jullie, het ontbrak ons aan niets en de sfeer was om nooit te vergeten.
10 mei: Nawoord Plonie & Bart
Verslag Plonie:
Gistermiddag en ook vanmiddag heeft bij ons het zonnetje lekker geschenen, waar we meteen gebruik van hebben gemaakt. Kijk maar naar de foto.
Natuurlijk was het wel heel stil nadat jullie vertrokken waren, maar we werden goed op de hoogte gehouden van de vorderingen van ieders reis. Ze zijn allemaal nu goed thuisgekomen.
We gaan er tenminste vanuit dat het met de anderen die nog onderweg zijn met caravan of zoals Marie-José en Jenny, Marjo en Willem ook goed gaat.
Marie-Jeanne blijkt een oorontsteking te hebben, maar alles is verder goed.
Harry heeft de opnames beluisterd en goed nieuws: ze zijn prima. Hij gaat morgen naar Egypte….duiken. Wel heel iets anders..!
We hebben het nog steeds over de afgelopen week, geregeld komt er weer iets boven waar we met plezier aan terug denken of waarom we moeten lachen. Het was een fantastische week. We zitten nu lekker de Pastorale van Beethoven te beluisteren met een glaasje wijn en gezellig kaarsjes aan. Een Franse vriendin uit Martal is net weer weg. Ze hebben genoten van de optredens van FV! Pas mal du tout. hartelijke groeten, Apolonia en Bart