Vr 24 sept: Maastricht-Londen en concert
Bij gebrek aan brood in huis op het perron van station Maastricht een broodje gegeten met een beker koffie en een krant erbij. Na de komst van Jacquie samen op de trein naar Brussel gestapt waar we ruim de tijd hadden voor nog meer koffie en wat lekkers en we op ons gemak op de Eurotravel naar Londen konden stappen. Ging allemaal probleemloos.
Om een uur of twaalf arriveerden we in station King’s Cross, hartje Londen. Daar een weekticket voor de metro gekocht en ondergronds naar Whitechapel vertrokken, een buurt in het oosten van Londen waar vroeger Jack de Ripper actief was….
De portier van het appartementen-complex (oude verbouwd school) waar Ollie & Cécile een prachtig appartement hadden gehuurd had een sleutel voor ons klaarliggen want C&O waren overdag op de beurs en zouden we pas ‘s avonds zien.
Nadat we ons gesetteld hadden zijn we in de buurt wat boodschappen gaan doen. Een echte woonbuurt met veel allochtonen, een moskee, jongens in kostschoolpakjes, hier en daar een burka en nikaab. Maar niet echt boeiend.
Dat bleek de city wél te zijn, toen we een uur later bij Trafalgar Square weer bovengronds kwamen. Daar was een soort Maleis Preuvenemint aan de gang met een zweverige zangeres en veel info- en eetstandjes en uiteraard ook veel Maleisiërs (of wat daarop leek). Het eten rook goed, maar we waren op zoek naar iets anders: fish & chips! En dat kregen we uiteindelijk ook in een grote, oude, gezellige pub een straatje verder.
Daarna naar de overkant van Trafalgar Square, naar de kerk van St Martin in the Fields gelopen waar we met Ollie & Cécile hadden afgesproken voor een concert van het Medice Choir (Vivaldi: ‘Four seasons’ en ‘Gloria’). De (volle) kerk bleek een prachtige concertruimte met een mooie akoestiek en goede sfeer en ik genoot volop.
Nanny:
Ha die Carla, of beter gezegd, ha die reizigster. Hoe was de tunnelervaring?
Mooie foto’s weer.
Vandaag is onze laatste dag, helaas, maar we hebben gelukkig veel zon gehad. Gisteren was het zeer onstuimig.
Veel plezier en tot de volgende blog.
Liefs, Els en Nanny
Za 25 sept: Toeristje spelen…
Vanochtend met Jacquie naar de Towerbridge gelopen en daar op een toeristen-dubbeldekker met open dak gestapt. De zon scheen braaf en het was daarboven goed vol te houden. De bus loodste ons langs veel toeristische highlights (London Eye, Cleopatra’s Needle, Big Ben, Houses of Parliament, Westminster Abbey, Buckingham Palace, etc) die we daarmee meteen konden afvinken; London is zo waanzinnig groot, er is gewoon geen beginnen aan om alles te zien…
In Hydepark op een terrasje aan het water in de zon koffie gedronken met lekkere scones erbij en vervolgen door het park in westelijke richting via Kensington Gardens naar de zaterdagmarkt in Notting Hill gelopen waar we uren hebben rondgesnuffeld hetgeen uiteindelijk een vest voor Jacquie en een houten kistje voor mij opleverde.
Op een terras geluncht en met een gewone, rode dubbeldekker terug naar het centrum gereden, de Jubileebridge over gelopen naar de Royal Festival Hall waar we met Ollie & Cécile afgesproken hadden voor een concert met de London Phylharmonic Orchestra met het Hilliard ensemble. In de zaal kwamen we Niels & Tricia tegen (voormalige leden van mijn koor Lingua & Musica die sinds vijf jaar in Londen wonen). Na het indrukwekkende concert samen nog wat gedronken in de foyer en toen naar huis.
Nanny:
Hoi Carla,
Zo te lezen heb je het goed naar je zin. Je boft maar met het Londense zonnetje, hier is het grijs en af en toe nat.
Vandaag met de foto’s in de weer geweest en ik heb al heimwee.
Liefs en slaap lekker,
Nanny
Zo 26 sept: Zondagsrust…
‘s Ochtends met Jacquie naar de gezongen mis in St. Paul’s Cathedral gegaan waar de mis van William Byrd werd uitgevoerd door een jongens/mannenkoor. Qua inhoud leek de mis verdacht veel op een gewone katholieke mis (verschil met Anglikaanse religie schijnt de rol van Maria te zijn en, inderdaad, ‘t Merie zijn we nergens tegengekomen) en verder waren er ook gewoon de gebruikelijke sinterklazen en misdienaars die alleen een ander pekske droegen. Aan knielen doen de Anglikanen niet maar er wordt wel veel gestaan (er moet per slot van rekening toch geleden worden). We zijn er vóór de communie tussenuit geknepen, niet wetende dat je bij die communie ook wijn geserveerd krijgt. Hadden we dát geweten…
Daarna met de metro naar Baywater gegaan waar we eerst maar eens lekker bij een Marokkaan geluncht hebben voordat we bij Niels & ‘Tricia in hun flat op de koffie gingen en naadloos overgingen op lekker gebak. Omdat het ondertussen was begonnen te regenen met z’n vieren, met paraplu’s gewapend, naar het nabijgelegen Hydepark vertrokken waar net op dat moment installaties van de kunstenaar Anish Kapoor werden geïnstalleerd.
Aan de overkant van het Hydepark naar de Royal Albert Hall gelopen en even naar binnen geslopen en in de zaal gegluurd (die eigenlijk gesloten was ivm repetities).
Ook het Museum of Natural History hebben we van binnen gezien (de collectie-bezichtiging bewaar ik voor een volgende keer). Het is een prachtig imposant gebouw met een waanzinnige colectie waar je volgens mij met gemak een hele dag kunt doorbrengen.
Als laatste attractie hadden Niels & ‘Tricia het warenhuis Harrods voor ons in petto. Een gigantisch groot en luxueuze kooptempel waar we onze ogen hebben uitgekeken.
Na nog even samen koffie gedronken te hebben afscheid van Niels & ‘Tricia genomen en met Jacquie de metro naar Liverpool station genomen waar Cécile & Ollie in een pub op ons zaten te wachten. Samen lekker Bengaals gaan eten en daarna terug naar ons appartement in Whitechapel gelopen.
Ma 27 sept: Maandag…fietsdag…
Het kostte even wat moeite maar uiteindelijk lukte het mij ‘s ochtends toch om een fiets te huren die ik in de buurt van Waterloo Station kon ophalen.
Zekerheidshalve kocht ik er maar een knalgele helm bij want zoals verwacht is de stad niet echt op fietsers afgestemd; zo af en toe is er een prachtig fietspad dat echter op de meest onmogelijke plekken zomaar ophoudt en dan moet je het zelf maar uitzoeken. Dat, gecombineerd met het gegeven dat er links gereden moet worden en er om de halve klap een joekel van een rode bus rechts langszij komt geschoven zorgde ervoor dat het adrenalinegehalte hoog bleef die dag.
Desondanks op m’n gemak langs de zuidoever van de Theems naar het oosten gefietst, langs de Tower-bridge, opgepimpte pakhuizen, haventjes, nieuwe architectonische hoogstandjes, yuppen- en achterbuurten, parken, etc; alles kwam aan bod.
Uiteindelijk arriveerde ik in Greenwich waar ik de denkbeeldige nulmeridiaan (lijn van noordpool naar de Zuidpool die het oostelijk en westelijk halfrond scheidt) wel eens wilde zien en net op tijd was om om 13.00 uur de rode time-ball naar beneden te zien glijden (dat gebeurt dagelijks en was vroeger het teken voor de Theemsvaarders om hun klok gelijk te zetten). E.e.a. ligt in een groot park en waar ik lekker doorheen ben gefietst (mocht eigenlijk niet….)
Via een voetgangers-tunnel onder de Theems door naar de noordoever gegaan en daar op een parkbankje een chicken-sandwich gegeten. Toen verder naar het westen, via de city (zakencentrum met wolkenkrabbers) naar Trafalgar Square waar ik een kamikaze-traject heb afgelegd. Tenslotte via de Londonbridge terug naar het fietsverhuurbedrijfje aan de zuidoever. Daarna naar de Spitalfield Market waar ik de anderen trof om samen Indiaas te gaan eten. Lekker!
Di 28 sept: Laatste dag…
Op onze laatste ochtend samen met z’n vieren naar Spitalfields gelopen en ontbeten in een pub nabij de beurs waar Ollie & Cécile deze week in Ollie’s stand haar vesten aan de man/vrouw brengen.
Na een korte bezoek aan deze beurs ben ik te voet aan mijn laatste dagtocht begonnen, voor een deel door dezelfde buurten die ik een dag eerder per fiets doorkruiste.
Doel was de buurt van Lincoln’s Inn Fields, een groot complex nabij de rechtbank waar justitiekantoren, rechtenfaculteiten, advokatenkantoren, etc. rondom meerdere parken gesitueerd zijn. In zo’n park op een bankje geluncht en vervolgens voor het laatst door het centrum naar de Theems gelopen en ook daar een tijdje aan de oever op een bankje zomaar wat zitten genieten in de zon.
Omdat mijn lens begon te irriteren ben ik even voor een lenzenwissel terug naar ons appartement gegaan en ben ik vervolgens nog wat door onze buurt Whitechapel geslenterd. Een wijk die eigenlijk allesbehalve wit is en met name door ‘India-achtige’ mensen bewoond wordt. Het is een prachtig geheel van donkere mensen (met mooie ogen!), kleurige kleding, vreemde geuren, etc.
Tenslotte naar de beurs in Spitalfields gelopen waar ik nog even tot sluitingstijd op de beurs geshopt heb (oorbellen gekocht) en vervolgens met Ollie Cécile & Jacquie uit de nabijgelegen kroeg geplukt heb om voor het laatst samen in Bricklane te gaan eten.
Wo 29 sept: Terugreis…
Om 6.00 uur opgestaan en een half uur later werden Jacquie & ik door Ollie & Cécile uitgezwaaid die nog een dag moesten werken en na een vrije donderdag pas op vrijdag de terugreis zouden aanvaarden. Ook de terugreis verliep voorspoedig. Het uitzicht op de route London-tunnel is ‘sowieso’ al knudde (veel industrie en in niets lijkend op het prachtige landschap dat ik ken van een eerdere fietsreis in Zuid-Engeland) en het grijze, miezerige weer van deze ochtend maakte het er ook niet beter op. Ik viel dan ook al gauw in slaap en werd pas wakker toen ik aan de Franse kant van de tunnel door de zon op m’n gezicht gewekt werd.
In Brussel overgestapt en temidden van boze, stakende vakbondsleden op de trein naar Mestreech gewacht. Toen we het station uitreden zagen we hoe de bont gekleurde massa zich op het station verzamelde.
Het station Maastricht was beduidend minder levendig, maar toen ik om 2 uur het stationsplein opliep scheen de zon, had ik de rest van de dag niks gepland en was het leven goed…