2013 Berlijn

Pinksteren 2013: time for tango…

Deze diashow vereist JavaScript.

Vr. 17 mei: Amsterdam-Berlijn

Gisteren in een druilerig, koud en herfstig (!) Amsterdam met Wilma & Anouk naar het vernieuwde Rijksmuseum geweest (mooi!) en daarna met Anouk in haar nieuwe appartement, languit op de bank met iPads op schoot, voor de tv gehangen waar de 2e ronde van het songfestival afgewerkt werd. Dat was afzien…

Vanochtend om 9 uur op Amsterdam-Centraal de trein naar Berlijn genomen waar ik, 600 km en 400 bladzijden Cees Nooteboom (‘Berlijnse notities 1963-2009’) verder, om half vier uitstapte in een zonnig (26*C!) Berlijn. Ik had te weinig tijd om de juiste U- of S-bahn naar m’n hotel uit te zoeken en besloot daarom een taxi te nemen.
Het was warm en stralend weer toen ik de Hauptbahnhof uitkwam maar de taxichauffer had een beduidend donkerder stemming. Tegen mij sprak hij alleen het allerhoognodigste en verder zat hij de hele tijd in zichzelf te vloeken (“scheisse…miesen Job…scheisse…ich hasse den Verkehr…scheisse…Sowwetter…und so weiter…”). En toen kreeg hij ook nog (dáárom) geen fooi van mij 😉

In m’n hotel (vanwaar uitzicht op de Fernsehturm) gedoucht, zomer(!)jurkje aangetrokken en toen naar de S-bahn gelopen. In de wijk Tempelhof-Schöneberg naar de tango-workshop-locatie ‘Mala Junta’ gelopen waar ik om zes uur (via een tangosite) met Erich had afgesproken voor een workshop ‘Sacadas & barridas’.

We dansten o.l.v. Roxana & Sebastián boven in het gebouw, in een mooie zaal met openstaande ramen.

Erich danste al zo’n tien jaar dus ik vreesde het ergste. Maar na de eerste onwennige vrije dans raakten we wat meer op elkaar ingespeeld en daarna ging het eigenlijk heel soepel. De solo- oefeningen waren lastig, met name het behouden van de balans viel zoals gewoonlijk niet mee. Daarna met Erich gewerkt aan de sacadas & barridas en dat was gewoon heel erg leuk. Gelukkig had Erich ook het nodige te leren dus dat ging gelijk op; we hebben erg geconcentreerd gedanst en anderhalf uur later waren we bekaf en doorweekt.

Nadat hij met me meegelopen was naar de S-bahnhalte spraken we af om elkaar ‘s avonds bij een milonga in de ‘Malzfabrik’ te treffen.

Terug in het hotel wat take-away-kebab gegeten, gedoucht en om half elf kwam ik via metro en voetenwerk aan bij de sfeervolle ‘Malzfabrik’, een voormalige moutfabriek op een industrieterrein.

Erich was er al, evenals Irene, een hele leuke kennis van hem. De sfeer zat er goed in, mede dankzij het life orkest ‘Beltango’ uit Belgrado dat tegen de klippen op speelde. Mijn tangocapriolen met Erich waren daarentegen van duidelijk mindere kwaliteit. De vloer was stroef en Erich improviseerde erop los maar ik kon hem helaas niet altijd volgen daarin. Op de een of andere manier voelden we elkaar niet goed aan. Ik dacht uiteraard dat dat aan mij lag maar (gelukkig!) bleek een dag later dat ritme niet zijn sterkste punt is en met improviseren móet de partner dan ook wel in de problemen komen.

Enfin, behalve ons eigen dansen viel er nog genoeg te zien en te beleven en ik genoot volop van de muziek, de andere dansers en het gezelschap van Erich en Irene. Uiteindelijk ging ik met een taxi weer naar huis waar ik de nacht verder in comateuze toestand doorbracht.

Za 18 mei: Berliner Luft…

Toen ik vanochtend de gordijnen openschoof was het grijs…en nat…en dat had ik niet zo gepland… Daarom niet de geplande fietstocht gemaakt maar met een paraplu op zoek gegaan naar een overdekt terras voor een ontbijt. Dat terras vond ik al gauw, aan de oever van de Spree, waar ik mij de cappucino en het broodje kaas goed liet smaken. Vervolgens lopend via de Friedrichstrasse naar ‘Unter den Linden’ gegaan die tijdelijk deels in een bouwput (type A2-ondertunneling) veranderd is.

Via Brandenburger Tor en Reichstag naar het Holocaust-memorial gelopen. Heel indrukwek-kend. Er is hier volop aandacht voor het oorlogsverleden, met veel monumenten, herdenkingsplakaten, Stolpersteinen, etc.

En toen was het alweer tijd om naar ‘Mala Junta’ te gaan voor mijn workshops met Erich. We hadden de workshops ‘Different tempo’s’ en ‘Vals’ uitgekozen en daarbij viel Erich door de mand; zijn pasjes beheerste hij wel maar in tempo op de muziek dansen was niet z’n sterkste kant. Geen wonder dat ik de avond ervoor op de milonga in de Malzfabrik zo’n moeite had om hem te volgen. Ik probeerde hem voor zo ver dat ging in het tempo van de muziek te krijgen en gelukkig werd hij ook regelmatig gecorrigeerd door Christina & Daniel en Moira & Gaston.

In de pauze tussen de workshops ben ik in een alternatief café m’n blog bij zitten werken. Kaffee und Kuchen erbij…helemaal goed.

Na de workshops met de metro naar het noorden gegaan en vanaf het Dokumenta-tionszentrum Berliner Mauer langs de voormalige scheidslijn gelopen. Die is tegenwoordig ‘opgevuld’ met (herdenkings)parken, speeltuinen, parkeerplaatsen, bouwterreinen, etc. En in niets meer te vergelijken met de dreigende sfeer van prikkeldraad, wachttorens en bewakers die tijdens mijn vorige verblijven in Berlijn zo’n diepe indruk op me maakten. Wat wel nog soms terug te vinden is is de troosteloosheid van de woonwijken waar de Oost Berlijners in enorme grijze blokkendozen woonden.

Net voor het donker weer terug in m’n hotel en te moe voor een milonga. De rest van de avond over Berlijn gelezen en Linguamuziek bestudeerd.

Zo. 19 mei: Op een mooie Pinksterdag…

Schitterend zonnig weer vandaag, dus al vroeg opgestaan en met een gehuurde fiets richting het enorme kerkklokkenkabaal in het oosten gefietst. Die klokken bleken van de Berliner Dom te zijn maar slaagden er toch niet in om mij de kerk in te krijgen. Dat bewaar ik wel voor een latere levensfase, als ik niet meer zoveel kan lopen en fietsen. Nu wilde ik vooral buiten zijn en genieten van het heerlijke weer, de zondagsrust op straat en de relaxte sfeer van de mensen om mij heen.

En zo fietste ik over de rustige straten langs de Fernsehturm, over de Alexanderplatz, via Under den Linden onder de Brandenbur-ger Tor over de Straße des 17e Juni naar een rondje om de Siegessäulle.

In het prachtige Tiergartenpark maakte ik mijn eerste stop, op een boomstronk in de zon aan het water.

Daar werd ik achtereenvolgens door Ulli en Jens-Peter gebeld, mijn tangopartners voor vandaag. Met Jens-Peter om half vijf afgesproken voor een workshop ‘How to dance Di Sarli’ bij Mala Junta en aansluitend zou Ullie mij ophalen voor een etentje en milonga.

Na deze stop doorgefietst naar het westen, voorbij de Tiergarten naar de Gedächtniskirche. Die kerkruïne maakte 25 jaar geleden veel indruk op mij maar kon ik nu maar met moeite terugvinden. Dat wil zeggen…ik zag alleen de torenspits, de rest ging verborgen achter een zeventiger-jaren-architectuur-blokkendoos. Ik dacht eerst dat het hier een staaltje mislukte combi van oud- en nieuwbouw betrof maar gelukkig bleek later dat de blokkendoos een tijdelijk omhulsel is waarbinnen een heel precaire restauratie plaatsvind. Gelukkig maar!

Verder westwaarts gefietst over de Kurfürsten-damm naar de Adenauerplat en weer terug richting Kreuzberg. Op de Wittenberg-platz op een zonnig terras geluncht en ik kwam vervolgens terecht op een grote multi-culti-markt met livemuziek en talloze marktkraampjes. Héél sfeervol en gezellig.

Nadat ik op de kunstmarkt op de Museum-Insel wat souveniertjes (voor mijzelf) gekocht had ben ik uiteindelijk via Checkpoint Charlie weer naar (vrml) Oost-Berlijn gefietst en toen was het weer time for tango!

Ik trof Jens-Peter (software-ontwikkelaar) bij Mala Junta en hij bleek een begenadigd danser en aangenaam gezelschap. Het was een moeilijke workshop waarin veel aandacht werd besteed aan de stijl (di Sarli); close embrace, trage bewegingen en extra aandacht voor de muziek. Maar het ging goed en we hadden allebei veel plezier. Na de workshop afscheid genomen en afgesproken voor de milonga van maandagavond.

Terug op straat werd ik opgewacht door Ulli (what’s in a name…), een boom van een vent en techneut bij Siemens die regelmatig voor z’n werk in het Midden-Oosten zit.

In z’n auto reden we naar het stadsdeel Moabit waar we aan de oever van de Spree op een terras gegeten hebben. We hadden veel lol samen en hij wist veel over Berlijn, Duitsland, politiek etc te vertellen. Is toch wel een perfecte formule om tijdens een reis met ‘autochtonen’ af te spreken. Zij hebben meestal wel een antwoord op vragen die tijdens zo’n reis naar boven komen en vertellen die dingen die je in reisgidsen niet tegenkomt.

Daarna per auto met een grote (sightseeing-)-omweg naar het stadsdeel Neu Köln gereden waar de milonga van de dag plaatsvond in ‘Heimathafen Neukölln’, een goed verstopt theatertje (alla Bonbonnière) in de Karl-Marx-Straße. Nadat we eerst nog even op het binnenpleintje van de zwoele avondsfeer genoten hadden gingen we naar binnen waar het al erg druk was. Er speelde uiteraard weer een life orkest ‘Live Sexteto Obsesión Tango’ en Moira Castellano y Gaston Torelli, bij wie ik gisteren een workshop volgde, gaven een wervelende show.

Ulli danste minder goed dan Peter-Jens maar wist dat gelukkig ook van zichzelf. Altijd prettig, ik dans niet graag met mannen die meer doen dan ze aankunnen. Uiteindelijk hebben we heel veel gedanst en om 2 uur was ik dan ook bekaf en blij dat Ulli aanbood me naar huis te brengen.

Ma. 20 mei: Laatste dag…

Vandaag schandalig lang uitgeslapen, had ik blijkbaar nodig.

Eigenlijk wilde ik naar de Wannsee in het zuiden fietsen maar omdat mijn stuitje gisteren al moeilijk deed besloot ik vandaag toch maar weer m’n voeten het werk te laten doen.

Na het ontbijt in het gezellige koffietentje naast m’n hotel via een omweg zigzaggend op weg gegaan richting Spree, naar de regerings-gebouwen. Uiteindelijk bij de KU-damm uitgekomen waar ik het restant van de KW-Gedächtnisskirche van binnen heb bekeken en ook de ernaast gelegen vervangende kerk bezocht.

Daar was de organist zich behoorlijk uit aan het leven en ik snapte meteen waarom de blauwe raampjes zo klein zijn; grote ramen waren zeker niet bestand geweest tegen dat orgelgeweld 😉.

Het Europa(winkel)centrum dat ik 25 jaar geleden zo futuristisch vond lag er nu saai en doods bij. Dat geldt m.i. overigens voor heel (vrml) west-Berlijn. Blijkbaar is de laatste jaren vooral in het Oostelijk deel geïnvesteerd en is het oude stadscentrum er na de val van de muur wat bekaaid van afgekomen. Op de Potzdammerplatz was een Turks festival aan de gang, voor mij een reden om vandaag Turks te eten (een onuitspreekbaar, ondefinieerbaar maar érrug lekker gerecht).

Weer terug in het hotel al wat spullen in m’n koffer gestopt en mij toen gereed gemaakt voor m’n afspraak met Jens-Peter.

Met tram en metro reed ik naar ‘Ballhaus Rixdorf’, in het stadsdeel Kreuzberg waar Jens-Peter ook net arriveerde.

Het achterafgelegen theater van begin 20e eeuw heeft z’n beste tijd achter de rug maar is nog uitermate geschik voor milonga’s. Het was wederom druk en het Berlin Community Tango Orchestra hield de stemming er goed in. We hebben veel gedanst en tussendoor gezellig gepraat met een Portugees paar en een meisje uit Milaan die naast ons zaten.
Op de mooie muziek was het goed dansen en dat deden we dan ook veel en goed (voor mijn doen dan). Jammer dat Jens-Peter zo ver weg woont. Volgend jaar maar weer een trip naar Berlijn…?