Mrt 2013: Gran Canaria (met Rosemarie)
Proloog:
Bergschoenen…check,
sandalen…check
en boeken, véél boeken…check!
Hier volgt straks (2-10 maart) de blog van m’n wandelvakantie met Rosemarie in Gran Canaria.
wordt vervolgd,
Carla
Za 2 maart: Mestreech-La Culata
Vanochtend om 10 uur Rosemarie opgepikt en na een wat haperende start, die ik verder niet zal toelichten ivm een publicatieverbod van Rozemarie plankgas naar Charleroi gereden waar verder alles soepeltjes verliep.
Na een vlucht van 4,5 uur landden we in het warme Gran Canaria waar we door een optimale mix van Hollandse effenciency en Duitse Gründlichkeit binnen een kwartier (!) zowel onze koffers als de sleutel van onze een huurauto in ons bezit hadden. In een uurtje reden we vervolgens naar onze tijdelijke casa in La Caluta, een gehucht hoog in het centrumgebergte van het eiland, waar we ook een jaar geleden een week hebben doorgebracht.
Naarmate we hoger kwamen werd het grijzer en vochtiger en uiteindelijk moesten we ons een weg door de dikke grijze mist snijden, wetende dat aan de andere kant van de top het weer waarschijnlijk heel anders zou zijn. En dat klopte inderdaad, voorbij Cruz de Tejeda verdween de mist en konden we ver naar het noorden kijken waar de zon door de wolken en regenpartijen in de verte scheen. Rosemarie nam meteen haar kenmerkende positie naast mij in en hing uit het zijlaan om foto’s te maken terwijl ik ons over de bochtige weg manoeuvreerde en ondertussen probeerde zoveel mogelijk van de prachtige natuur om ons heen mee te krijgen.
Bij ons huisje werden we opgewacht door Carmelo, de verhuurder, die wederom een royaal gedekte tafel voor ons klaargezet had. Na 10 minuten hadden we het rijk voor ons alleen en settelden we ons met Carmelo’s fles rode wijn, nootjes en wat worst op ons terras om van de zonsondergang te genieten. We hebben daar lang gezeten en genoten van de prachtige sterrenhemel, de geuren en de serene rust.
Toen de fles leeg was naar binnen gegaan waar ik een maaltijd in elkaar heb geflanst van ei, spekjes, kaas en toast.
Het is goed om weer samen te hier te zijn. Het lijkt alsof we niet weggeweest zijn en we zijn meteen weer op elkaar ingespeeld.
Voor morgen nog geen plannen. Eerst maar eens lekker uitslapen, daar zijn we allebei wel aan toe…
Nanny:
Klinkt erg goed, geniet ervan en slaap lekker. Poen, Nanny
Marjo:
Disfrute de sus vacaciones y tomar una (o 2 o 3 o algo así) de sus madres! Saludos, Marjo
Marjo:
Het zijn de vertaalprogramma’s van vroeger niet meer….. Wat ik bedoelde te schrijven: Geniet van jullie vakantie en drink er eentje (of 2, of 3 of zoiets) op jullie moeders, salud !!! Marjo
Carla:
Goed vertaald of niet, de strekking van je betoog was helder en duidelijk. De eerste fles wijn is vanavond dan ook open- en opgegaan
Zo 3 maart: zon, zand, zee, wind, mist en regen
Ondanks onze uitslaapplannen waren we vanochtend toch allebei al vroeg op.
Het dal onder ons lag in de zon maar in de verte zagen we boven Tenerife dreigende wolkenformaties hangen die onze kant op dreigden te komen. Ik probeerde in m’n pyama met een Pelleboer-imitatie en wat natte-vinger-werk de windrichting te traceren maar de koude wind woei alle kanten op en meer dan een koude vinger leverde dat niet op.
In afwachting van de zon (die ons terras pas om een uur of tien kon bereiken) besloten we binnen te ontbijten.
Terwijl ik slaperig sinaasappelsap uit de elektrische pers probeerde te destilleren kickte Rosemarie helemaal op de boventonen die vanuit het centrifugekabaal door de keuken zweefden. Althans… dat beweerde Rosemarie; mijn oren sliepen blijkbaar nog want ik hoorde alleen de herrie.
De zon liet na hét ontbijt verstek gaan, reden waarom we besloten naar Santa Lucia, aan de zuidkant van de Roque Nublo, te rijden waar ik een mooie wandeling had gevonden en het hopelijk beter weer zou zijn. Nou, mooi niet, ook daar was het grijs en miezerig.
Nadat we er wat eerste levensbehoeften (brood, kaas, ham, wijn en dulces) ingeslagen hadden reden we verder naar het zuiden, op zoek naar de zon. En die vonden we uiteindelijk, helemaal aan de kust, bij Playa d’Ingles, de enig plek op dit eiland waarover we het eens waren dat we daar deze vakantie niet naar toe wilden vanwege het toerisme… Maar ja, het lijf wil ook wat en we snakten naar wat warme zon op ons oude vel.
We parkeerden onze Toyota aan het strand en in onze bergloop-outfit liepen we door Dunas de Maspalomas, genietend van de leegte en de zon en terwijl we door het zand ploegden werden we gezandstraald door de straffe wind die met een rotvaart over de zandduinen scheerde.
En toen was het tijd voor een kop koffie maar daarvoor moeten we naar een of andere helemaal foute boulevard-achtige toeristenhangplek met alleen maar winkeltjes, terrasjes en een pleintje waar gedanst werd op gemütliche Deutsche Musik… Op zoek naar een tafeltje kwamen we langs een tentje waar ze prachtige kleding verkochten die uitstekend geschikt was als tango-outfit. En waar ik een maand geleden in Buenos Aires vergeefs naar zocht, hing hier gewoon in de rekken; met 2 jurken, een rok, een broek, 2 hempjes en slechts 100 euro lichter verliet ik de winkel weer, op weg naar de kop koffie in de zon waarvoor we in eerste instantie gekomen waren..
En toen weer terug, de bergen in, naar de mist, en de regen. Het weer werd steeds slechter en ruiger en ging uiteindelijk over in noodweer. We moesten helemaal naar de top want we hadden nog brood nodig voor het avondeten.
Bij Cruz de Tejeda uitgestapt en genoten van de storm die als een gek langs de helling omhoog kwam en gewoon staan of lopen onmogelijk maakte. In een restaurantje, waar het licht uitgevallen was, wat broodjes gekocht en toen terug naar ons huisje gereden, stenen op de weg en rondvliegende takken ontwijkend. Ik genoot!
Rosemarie stelde een lekkere provisorische maaltijd samen van de spullen die we in huis hadden terwijl ik de blog bijwerkte. De rest van de avond hebben we aan onze keukentafel gezeten terwijl de storm buiten raasde, het water onder de voordeur door en langs de muur van Rosemarie’s slaapkamer naar binnen kwam, het licht om de haverklap uitviel en om 9 uur definitief doofde.
Maar we hadden onze kaarsen, iPads, mooie muziek, wijn en mooie gesprekken. Helemaal goed.
Nanny:
Indrukwekkend weer, ik heb vanmiddag mijn terras ingeveegd en op mijn nieuwe terras gezeten, heerlijk weer.
Liefs,
Nanny
Ma 4 maart: Herfst…
Na een stormachtige nacht toch weer vroeg opgestaan terwijl Rosemarie zich nog eens omdraaide om tot 10 uur uit te slapen. Buiten was het inmiddels wat rustiger geworden en af en toe klaarde het wat op maar voor de middag was weer een zeer zware storm voorspeld dus we besloten om meteen na het ontbijt in Tejeda te tanken, geld te pinnen en bij de supermercado boodschappen te gaan doen.
Weer thuis gingen we vervolgens in de ‘pyamadag-modus’. Carmelo had ons gevraagd om, ivm de storm, alle raamluiken te sluiten en we konden dus alleen door het deurraam naar buiten het dal in kijken. We positioneerden de tafel daarom voor de deur zodat we niks van het schouwspel buiten hoefden de missen en toen vervolgens dat raam besloeg werd dat probleem met de ‘doek-met-wat-vaatwasmiddel-erover-truc’ getackeld. Nee, zo gauw krijgen ze ons niet klein.
De rest van de middag hebben we onze voor deze vakantie geplande indoorklussen geklaard dus wat ons betreft kan de vakantie morgen echt beginnen. Komt goed uit want dan hebben ze beter weer voorspeld.
Aan het eind van de middag klaarde het wat op, konden de luiken weer open en konden we onder het koken weer van het mooie uitzicht genieten.
De rest van de avond weer aan de tafel zitten ‘werken’ op onze MacBook en iPads, terwijl we om beurten onze ‘ergste’ muziek aan de ander lieten horen…
Di 5 maart: Barranco de Guayadeque
De eerste wandeldag van deze vakantie (werd tijd).
Via een nog niet eerder gereden weg reden we aan de noord-oostkant van de Pico de las Nieves richting Agüimes, stopten onderweg even bij de krater ‘Caldera de los Marteles’ en parkeerden onze Toyoto tenslotte halverwege de Barranco de Guayadeque, een mooie zonnige (!) kloof met palmen, grotwoningen en cactussen.
Van daaruit een paadje omlaag gevolgd dat na een uur uitkwam bij het gehucht Montaña las Tierras. Daar, in een in de rotsen uitgehouwen bar, een cappuccino gedronken en genoten van het prachtige uitzicht op de bruine rotsformaties
Toen weer terug de kloof in en omhoog geklommen tot we uiteindelijk weer bij de auto uitkwamen.
Inmiddels was de zon verdwenen en we hoopten die op of achter de top weer terug te vinden. Maar helaas…de zon liet zich niet meer zien en we reden al gauw weer door de dikke mist.
Je hoort iedereen hier klagen over het weer; toeristen die al twintig jaar hier komen hebben dit nog nooit meegemaakt. En in Nederland schijnt het vandaag rokjesdag te zijn geweest. Nou, weinig kans hier, alhoewel we met borstrokjes wel een heel eind zouden komen…
Later, aan het begin van de avond, toen we weer thuis waren, klaarde het in de verte op en kwam er zowaar nog even wat zon op ons terras. Hopelijk een voorbode voor morgen.
Nanny:
Ja, inderdaad, gisteren heerlijk in het zonnetje gezeten (zonder borstrokje). Helaas is vandaag de zon alweer weg en morgen wordt het weer koud met winterse buien. Geniet van ieder zonnestraaltje. Poen, Nanny
Wo 6 maart: Bergkam naar Altavista
Vanochtend om kwart over negen de zon verwelkomd op ‘mijn’ bankje onder de amandelboom waar ik de krant las en mijn mailtjes beantwoordde. Naast mij in de boomgaard hingen citroenen en sinaasappels te rijpen en de andere bomen bloesemden erop los. Kopje koffie erbij, klassiek muziekje, helemaal goed.
Om 10 uur vertrokken we naar Artenara (hoogste dorpje van het eiland) en parkeerden onze auto een paar kilometer verder om van daaruit af te dalen door het Tamadaba-hellingbos, met uitzicht op de (stuw-)meren en de grotwoningen bij het dorpje Lugarejos.
Rosemarie had wat last van haar luchtwegen ten gevolge van het stoffige dennennaaldentapijt waar we over liepen en was dan ook blij toen we boven uit het bos kwamen en over de bergkam verder konden klimmen.
We hadden een prachtig uitzicht over de noordkust aan onze rechterkant en de Caldera de Tejeda links van ons. De zon deed haar best en dat had meteen impact op de kleuren, geuren en geluiden om ons heen; de natuur leek dan tot leven te komen.
We picknickten op een rotsformatie terwijl de zon en de opkomende wolken elkaar verdrongen. Toen de zon (tijdelijk) het gevecht verloor stapten we op en liepen weer oostwaarts naar onze auto.
Op de terugweg in Artenara een terrasje in de zon gepikt en toen de vermoeidheid bij mij toesloeg ben ik languit op een bankje op het dorpsplein aan een welverdiende siësta begonnen. Mijn vermogen om overal waar maar mogelijk te slapen liet mij ook hier niet in de steek en na een half uurtje kon ik er weer helemaal tegen.
Vervolgens in Tejada in de supermercado boodschappen voor de komende dagen gedaan en toen gauw naar huis om op ons eigen terras de laatste zonnestralen mee te pikken.
Om kwart voor zeven verdween de zon achter de westelijke bergkam en werd het meteen een stuk frisser. Ik friekelde in de keuken een eenvoudige doch voedzame maaltijd in elkaar die we buiten, met uitzicht op de van kleur verschietende hemel, opaten. 
We werden daarbij vergezeld door 2 jonge katten die door Rosemarie werden verwend en vleermuizen die om ons heen vlogen.
Daarna nog een hele tijd in de meditatie-modus buiten blijven zitten tot het helemaal zwart werd en de sterrenhemel te voorschijn kwam.
Nanny:
Wat een prachtig uitzicht, kun je heerlijk bij mediteren en wegdromen. Liefs, Nanny
Angela:
Zo dat is weer volop genieten en fijn dat de zon jullie niet in de steek laat! Angela
Do 7 maart: Cruz de Tejeda-Artenara
Onze planning van de dag valt of staat hier met het weer, en dan met name met de inschatting waar we al dan niet bewolking kunnen verwachten. Dat valt nog niet mee want de weerberichten gelden alleen voor de toeristische plekken en boven in de bergen kun je van alles verwachten en kan het weer elk moment van de dag omslaan.
Vanochtend hing een dik wolkendek tussen ons eiland en Tenerife maar boven ons was de lucht strakblauw en in de verte torende de besneeuwde top van de Teide (vulkaan op Tenerife) boven de wolken uit en stak scherp af tegen de blauwe lucht.
We namen de gok om over de oostelijke bergkam van de Tejedakrater van Cruz de Tejeda naar Artenara te gaan lopen, een gebied dat vaak in de mist gehuld is en waar de storm van een paar dagen geleden flink heeft toegeslagen.
We hadden goed gegokt; de zon bleef de hele dag schijnen maar omdat de wind vrij spel had op de kam was het goed vol te houden. De route was prachtig en zeer gevarieerd. We liepen afwisselend aan de west- en de oostkant, door hellingbos en over kale toppen, langs afgronden en grotten, en steeds weer een prachtig uitzicht over de krater, de Teide en het oostelijk kustgebied.
Vandaag had ik zin in muziek onder het lopen en m’n iPhone heeft dan ook overuren gedraaid; het klassiek repertoire natuurlijk, maar ook Tom Waits, Leonard Cohen, Piazzola e.a. waren van de partij, al liepen ze niet altijd mee in de maat…
Terug bij Cruz de Tejeda het eerste ijsje van deze vakantie gekocht en daarna op ons eigen zonnig terras eindelijk aan een dik boek begonnen dat tot nu toe in m’n koffer was blijven liggen.
Nanny:
Indrukwekkend weer, ik heb vanmiddag mijn terras ingeveegd en op mijn nieuwe terras gezeten, heerlijk weer.
Liefs,
Nanny
Vr 8 maart: Lost in the desert…
Vanochtend in de zon naar de Pico de las Nieves gereden, het hoogste punt (1949m) van het eiland, waar we nog even van het mooie uitzicht konden genieten voordat de wolken die onverwacht uit het oosten kwamen aandrijven dat belemmerden.
Mooie boel… stonden we daar, met onze bergschoenen aan, en een kudde Duitse toeristen, waar Rosemarie een hekel aan heeft (zei zij, die mij ‘s avonds op ‘Der Badewannen-tango‘ trakteerde…), en onze rugzakken vol proviand voor een lange wandeling, en besloten we na een kort overleg om de berg de berg te laten en de zon op te zoeken.
Dat viel nog niet mee, want we wilden niet alleen zon, nee, we hadden ook geen zin om in bossen te lopen. Dus maar weer in de auto gestapt en naar het zuiden gereden. Dat moest met een behoorlijke omweg (via Aguïmes) en we zetten allebei onze navigatie-apps aan om de snelste route te bepalen. TomTom en Navigon konden het echter niet eens worden over de optimale route en dat werd een interessante conversatie waarbij we de TomTom-route volgden en Navigon ons hardnekkig bleef vragen om te keren…
Bij Agüimes naar het westen afgebogen en bij El Cardón de prachtige slingerweg door een woest steenwoestijn-landschap noordwaarts genomen. De zon scheen, er was geen boom te zien, en we waren helemaal in ons element.
Toen we genoeg hadden van het toeren een kop koffie gedronken in La Sorrueda, op een zonnig terras bij een palmbomen-reservaat en bij een wat verder gelegen stuwmeer in de Tirajanakloof gepicknickt met uitzicht op de imposante bergen en kliffen.
Weer thuis in La Culata nog wat zitten lezen op ons terras en mij vervolgens voor mijn eerste indoor-siësta terug getrokken in mijn slaapkamer.
‘s Avonds voor het laatst thuis gekookt (morgen gaan we uit eten) en de rest van de avond zoals gebruikelijk aan de tafel doorgebracht (kaarsje, wijntje, iPad, etc).
Nanny:
Jullie lijken het heel goed te hebben. Vliegt wel om zo’n vakantie. Liefs, Nanny
Za 9 maart: Laatste dag Gran Canaria
Vanochtend voor het laatst in de zon onder de amandelboom ontbeten en daarna voor onze laatste wandeling in onze Toyota gestapt.
Het doel voor vandaag was de Roque Bentaya, een joekel van een rotsige top aan de westkant van de Tejeda-krater. Het werd een korte, maar hevige klim die eigenlijk te eng was voor ons. Maar ja, je wilt toch naar boven, en gemakshalve ‘vergeet’ je dan maar dan je ook dezelfde weg weer naar beneden moet…
Boven op het plateau dat aan de voet van de top lag hebben we lang gezeten en genoten van het magnifique uitzicht en de zon.
Daarna met knikkende knieën terug naar beneden geklauterd en toen we dat volbracht hadden beneden bij de auto nog een hele tijd in de zon bij zitten komen.
Ondertussen kwamen over de diverse bergtoppen en -kammen wolken aandrijven, dus we besloten zuidwaarts te gaan rijden tot we weer zongarantie hadden. Dat werd een rit van een uur, helemaal naar de kust. Maar wat was het weer prachtig onderweg; met imposante rotswanden, diepe ravijnen en kale vlaktes. Aan de kust, bij Playa d’Ingles (…), wederom wat tango-kleren gescoord en daarna nog lang op een terras aan het strand van de laatste zonnestralen genoten.
Op de terugweg in een restaurant in Tejeda gegetem (geit met Canarische aardappeltjes) en toen terug naar huis voor onze laatste avond hier.
Het was weer een heerlijke week hier samen met Rosemarie. Volgend jaar wellicht weer???
Nanny:
Arme jullie, na zoveel zon weer terug in een winterwereld. Goeie terugreis en dank voor het verslag en de mooie foto’s. Liefs, Nanny
Angela:
Natuurlijk volgend jaar weer…..de voorpret is al zo leuk…..en als het onverhoopt niet doorgaat, hebben jullie die al in je achterzak! Angela
