Aug 2015: Zeiltocht met Maarten & Haijo langs Engelse zuidkust
Vr 7 aug: Mestreech – Venray – Dintelsas
Als ik met m’n autootje in Venray bij Maarten & Hayo arriveer zie ik dat de zwarte Volvo stationcar al behoorlijk vol geladen is. Ik zet mijn bagage er voorzichtig naast en ga dan naar binnen waar we samen eten en dan de laatste spullen naar de auto dragen. Hayo gebruikt vervolgens zijn beste Tetris-technieken om alle spullen in de auto te krijgen en dat lukt hem wonderwel. Er blijft zowaar nog een plekje voor mij over op de achterbank.
Het lezen van de krant onderweg gaat wat moeizaam omdat er geen ruimte is om de pagina’s om te slaan maar gelukkig heb ik de nodige ebooks op m’n iPhone staan en daarmee maak ik, onderweg naar Zeeland, meteen de eerste vakantiekiekjes.
Za 8 aug: Dintelsas – Oosterscheldekering
Voordat we vertrekken neem ik nog gauw een douche in het ‘clubhuis’ van de jachthaven.
Voorlopig zit dat er niet meer in want de doucheruimte op de boot wordt niet als zodanig gebruikt; daar wordt gewoon buiten op het dek gedoucht met water dat overdag in zwarte waterzakken op het dek door de zon wordt opgewarmd.
Prima wat mij betreft, is nog altijd stukken beter dan een half jaar geleden, toen ik me twee weken lang in de Sahara moest wassen met vochtige doekjes 😉
Het is prima weer vandaag, zo’n 25*C en windkracht 3 NO.
Fijn dat Hayo met ons meevaart. Hij heeft het zeilen met de paplepel ingegoten gekregen en weet wat hij doet, al zijn de heren het niet altijd met elkaar eens als het gaat om koers en zeiltechnieken… Ik speel ondertussen lichtmatroos, voer braaf uit wat me opgedragen wordt en dat gaat me redelijk af.
Na de eerste sluis eerst maar eens getankt voor het geval we de komende weken niet kunnen zeilen of de wind en/of de stroming ons in de steek laat en we moeten moteren.
We varen via het Volkerak naar de Oosterschelde en meren aan bij de Oosterscheldekering in de buurt van Neeltje Jans, de toegang tot de Noordzee.
De douche met het opgewarmde water is lekker en na het avondeten, afwassen en de koffie zit ik nog een tijd op het voordek waar ik de zon langzaam zie ondergaan terwijl de meeuwen om me heen krakelen.
Dan wordt het al gauw fris en brengen we de rest van de avond lezend in de hut door.
Zo 9 aug: Oosterscheldekering – Dover
Na een vroeg ontbijt passeren we om 8 uur de sluis naar de Noordzee en varen eerst maar eens zuidwestwaarts, langs de kust naar ‘beneden’.
De zon schijnt maar er staat helaas niet veel wind en dat schiet dus niet erg op.
In de verte zie ik de stranden van Domburg liggen waar ik vaak met Nanny op een terras naar de voorbij varende vrachtschepen en zeilboten keek terwijl we fantaseerden waar we samen na toe zouden reizen. Wat zou ze (mee-)genoten hebben van deze trip, en wat mis ik haar…
In de loop van de dag word ik wat weeïg van de golfslag maar een door Maarten geprepareerde appelflap met koffie doet wonderen.
Als ‘s middag de wind helemaal verstek laat gaan en we met groot- en fokzeil amper vooruit gaan, hangen Hayo & ik alvast een spinakerboom gereed. Maarten kijkt noodgedwongen toe want hij heeft een week geleden een klaplong opgelopen en is pas 4 dagen geleden uit het ziekenhuis ontslagen met een negaties (zeil-)reisadvies. Dat laatste heeft hij gelaten voor wat het is maar het is wel de bedoeling dat hij zich fysiek wat gedeisd houdt deze vakantie. Zal hem niet meevallen..
Uiteindelijk laten we de spinaker voor wat ie is want de wind en de stroming werken niet erg mee. We zetten ter hoogte van Duinkerken koers naar Dover en besluiten aan de overkant te beslissen hoe verder: bij Dover halt maken of doorvaren naar het westen.
Hoe dat ook, eerst moeten we in Dover zien te komen en dat betekent ‘s nachts doorvaren. Als Hayo om 8 uur alvast gaat slapen, blijven Maarten & ik achter en merken dat de wind begint op te spelen. In eerste instantie vind ik dat alleen maar lekker, en ik geniet van de boot die zich een weg snijdt door de schuimende wolken en de zon die keurig in het geel en rood ondergaat.
Maar als het eenmaal donker is worden we door de steeds sterker wordende golven alle kanten op geslingerd en begin ik toch wat duizelig te worden. Ondertussen wordt het steeds drukker om ons heen en legt Maarten me alle ins en outs van de seinlichten op voorbij varende vrachtboten, cruiseschepen en veerboten uit.
Het Kanaal is de drukste vaarroute ter wereld en dat is duidelijk te merken. De seinlichten van de boten zijn gelukkig van ver al te zien maar dan is het zaak om in de gaten te houden of ze ons ook in het vizier hebben en navenant handelen. Maarten houdt de horizon goed in de gaten en ik voel me veilig, vind het minder eng dan ik gedacht had. Alleen jammer dat mijn darmen zo moeilijk doen, ik krijg steeds meer krampen en dat begint toch wel erg pijnlijk te worden. Zul je altijd zien, ben ik niet zeeziek, krijg ik ‘gewone’ darmkrampen…
Als er een touw los hangt bij het grootzeil gaat Maarten het dek op. Hij houdt zich goed vast maar ik vind het doodeng en zou het liefst de andere kant op willen kijken. Maar ja, dan kan ik hem niet in het water zien vallen (…) en dat is ook weer niet de bedoeling.
We varen voorbij windmolenparken en in de verte wordt de lucht verlicht waar Calais ligt. Boven ons zien we de lichtjes van vliegtuigen en satellieten door de sterren bewegen en ook zien we zowaar een vallende ster en lichtgevend wier dat door onze boot opgestuwd wordt.
Ondertussen voel ik me steeds beroerder, niet zozeer zeeziek (alleen wat duizelig), maar krampende darmen met uitstralingen naar m’n rug.
Om middernacht wekken we Hayo die onze dienst zal overnemen. De wind is dan helemaal ‘los’ en we besluiten alleen met grootzeil verder te gaan. Dat moet dan wel ‘kleiner’ gemaakt’ worden en die klus neemt Hayo, verbonden aan een life-line, voor zijn rekening. Dan hou ik het voor gezien en ga naar bed. Daar kan met dit weer, waarin je ook in bed alle kanten op geschommeld wordt, niet met z’n tweeën in geslapen worden dus Maarten slaapt op de bank.
Om vijf uur maakt hij me weer wakker want ik wil graag de zonsopgang zien. Het spookt buiten nog steeds, reden waarom hij maar een uurtje geslapen heeft en samen met Hayo wakker is gebleven. Ze hebben inmiddels besloten dat het gekkenwerk is om door te varen en zetten daarom koers naar Dover.
Al gauw zie ik in het ochtendgloren de witte rotsen voor ons oprijzen en ik ben blij als we de haven invaren en in rustig vaarwater ons plekje zoeken. Pfff…
Ma 10 aug: Dover
We besluiten eerst samen te ontbijten en dan ons nest in te kruipen.
Maar het loopt anders…
In de boot ruikt het opeens naar diesel en als we op onderzoek uitgaan vinden we dieselplassen onder de vloerplanken. Er moet dus ergens een lek zijn.
Het leuke van deze boot is dat binnen alles mooi met hout is afgewerkt en dat er veel kastjes en nissen in het hout zijn weggewerkt.
Het nadeel daarvan is echter dat allerlei leidingen en kabels op de meest onmogelijk plekken verborgen zijn en je dus het halve interieur moet afbreken om ergens bij te kunnen. Maar we hebben geen keuze en Maarten & Hayo gaan aan de slag.
Omdat ik hen niet kan helpen en me steeds beroerder begin te voelen duik ik in bed om na 4 uur te merken dat ze nog steeds aan het werk zijn. Maar nu kan ik wel helpen want alles wat onder de olie zit moet nu afgesopt worden. Dat is een hele klus en uiteindelijk zijn we pas aan net eind van de middag weer op orde. Niet echt de dag die we voor ogen hadden maar het is niet anders.
‘s Avonds kook ik en dan gaan Maarten & Hayo al vroeg naar bed terwijl ik nog wat opblijf om te lezen en te schrijven.
Di 11 aug: Dover – zee
We ontbijten op ons gemak en lopen dan Dover in om wat boodschappen te doen. Het lijkt een arm stadje te zijn, in de hoofdstraat zijn veel met armetierige winkeltjes en lopen nogal shabby geklede mensen rond. Maar het is er wel sfeervol, met typisch Engelse huizen.
Een mooi riviertje met helder water en forellen zoekt tussen de huizen z’n weg naar de zee en in het heldere water zien we forellen tegen de stroom in ‘hangen’. Met twee volle rugzakken op onze rug lopen we terug naar de zee over de boulevard langs statige hotels. Het is erg rustig en het is allemaal wat vergane glorie. Maar waar je ook bent, overal zien we Dover-castle boven op de rotsen statig omhoog rijzen.
Terug op de boot eten we een onderweg gekocht appelgebak en dan is het tijd om te vertrekken.
We zetten koers naar het westen, richting Lands End en zien wel hoe ver we komen.
In eerste instantie hebben we de stroming mee en ook de wind is goed. De spinaker wordt uit het vooronder gehaald en even later blaast de wind het zeil bol. Rechts van ons glijdt de Engelse zuidkust aan ons voorbij, links de vrachtschepen en helemaal in de verte de Franse kust.
Helaas geen zon vandaag maar we houden het vooralsnog droog en het is warm genoeg om lekker buiten te zitten. Maarten & Hayo hebben het, nu we niet meer op de drukke vaarroutes zitten, rustiger en zijn vooral bezig met de weersvoorspellingen, de routeplanning en wanneer ze welk zeil op welke manier moeten inzetten.
In principe doen hier op zee Maarten & Hayo de klussen op het dek en neem ik de touwen (al dan niet met behulp van de lieren) voor m’n rekening. Maar soms moet ook ik het dek op als een van de heren ligt te slapen of als er zwaar getild moet worden. Het zal er allemaal wel stuntelig uit zien als ik m’n evenwicht probeer te bewaren als ik over de op de golven stuiterende boot loop maar ik ben eigenlijk niet zo bang. Vind het veel enger als ik toe moet kijken als Maarten & Hayo allerlei kapriolen uit aan het halen zijn.
Als er niet gezeild hoeft te worden doet iedereen gewoon waar ie zin in heeft. Er wordt veel gelezen, wat gepraat en gegrapt maar vaak ook gewoon wat stil vooruit gekeken, in gedachten verzonken en genietend van de geluiden van de zee, het bewegen van de golven en de veranderende lucht. Zo af en toe haalt iemand wat te eten of te drinken, Maarten repareert de kompasverlichting, ik schrijf wat en bestudeer de nieuwe partituren van Lingua en Hayo is in de weer met zijn mobieltje. Kortom: vakantie!
Ondertussen hebben we de hele dag een tig-meter lange nylon lijn achter de boot hangen waarmee we als het even kan wat vis willen vangen. Als dan eindelijk om een uur of vijf een makreel zich meldt komt dat slecht uit want het avondeten (ovenkippetje van Maarten!) is al bijna klaar en we zien geen mogelijkheid om dat beestje tot morgen te bewaren. Fijn voor de makreel, want hij/zij mag weer terug het water in. Morgen een nieuwe kans…
Na het avondeten gaat Hayo slapen en blijven Maarten & ik achter voor de eerste ‘nightshift’. Als de zon onder is gegaan, zitten we nog lang in het donker te praten. Geen sterren vannacht want het is zwaar bewolkt en de miezelregen gaat uiteindelijk over in behoorlijke buien. Gelukkig staat de wind gunstig en blijven we droog onder de spree.
Om half een wordt er koffie gezet voor Hayo die ons aflost waarna wij naar bed gaan.
Wo 12 aug: Zee
Hayo laat ons lekker lang uitslapen en als ik uit de kajuit stap zie ik dat de wind behoorlijk is aangetrokken en dat de golven met schuimende koppen navenant tekeer gaan. Ik eet braaf m’n boterhammetjes maar merk al gauw dat de deining misschien wat veel van het goede is en hou me de rest van de ochtend gedeisd. Als het weeïge gevoel niet overgaat besluit ik uiteindelijk toch maar om (mét een lege emmer…) naar bed te gaan. Dat is een goed idee want na een paar uurtjes kom ik een stuk fitter (nog steeds met een lege emmer…) weer terug in de buitenlucht en is de zee een stuk kalmer.
De rest van de dag genieten we weer lekker van het niks moeten totdat het avondeten bereid moet worden. Normaal gesproken koken we samen maar op zee neemt Maarten het van me over. Niet zozeer omdat hij steviger op zijn (zee-)benen staat maar vooral omdat ik misselijk word als ik op zee in de kajuit te veel moet bewegen.
Vandaag, nu de zee wat rustiger is, doen we het samen; hij het vlees, ik de salade en het toetje.
Na het eten gaat Hayo weer naar bed en neem ik mijn positie aan stuurboord in om de zonsondergang niet te hoeven missen. In de verte hangt een sliert nevel langs de (zuid-)kust en horen we de misthoorn van Portland nogal treurige klanken uitstoten.
Als het donker is verschijnen de lichtjes van vissersboten in de verte en boven ons zien we meerdere vallende sterren (het is de tijd van het jaar daarvoor). Waar het water door onze boot in beweging wordt gebracht licht het wit op door de fluoriserende micro-organismen. Ziet er prachtig uit.
Als we rond middernacht door Hayo worden afgelost, worden we opeens omsingeld door een school dolfijnen die rondom onze boot spelen. Ze schieten onder de boot door en trekken scherpe witte lijnen in het zwarte water als ze als een speer met een grote cirkelbeweging rondom de boot zwemmen. Magnifiek gezicht!
Do 13 aug: – Dartmouth
Om een uur of vijf in de ochtend leggen M&H de boot vast aan een gele boei in de rivier Dart, 2 km landinwaarts bij het stadje Dartmouth. Ik lig dan nog in bed en draai me nog eens om als Maarten even later aanschuift.
Als ik weer een paar uur later wakker word hoor ik de regen op het dak tikken en als ik naar buiten kijk zie ik de rivier met aan weerskanten hoge groene heuvels met langs de oever kleurrijke bebouwing waar een stoomtrein stomend en fluitend zijn traject langs de oever aflegt.
Het is en blijft k*tweer de rest van deze grijze en miezerige dag maar we besluiten er desondanks op uit te gaan. Met onze bijboot steken we de rivier over naar Kingswear, op de oostoever, waar we eerst een mogelijkheid zoeken om te douchen. Die vinden we bij The Royal Dart Yacht club, op een sfeervolle locatie waar het lekker douchen is.
Dan beginnen we aan een wandeling steil omhoog, langs mooie huizen en over donkere bosweggetjes. Vervolgens steken we de rivier weer over om aan de westoever aan land te gaan en wat door het (toeristische) centrum van Dartmouth te lopen.
Op de terugweg in de bijboot naar de Cassiopeia worden we tenslotte helemaal drijfnat en dan is het fijn om in de kajuit alle natte spullen uit te kunnen hangen en droge spullen aan te trekken.We eten wat ratatouille en brengen de rest van de avond (voor het eerst deze vakantie) binnen, lezend rondom de tafel, door.
We hebben alle drie een elektrische tandenborstel bij ons maar mijn Philips Sonicare levert onverwachte problemen op want het geluid schijnt te lijken op een scheepstoeter in de verte en Maarten & Hayo schrikken zich elke keer een ongeluk als ik onverwacht begin te poetsen. We spreken daarom af dat ik hen in het vervolg even in sein als ik mijn tanden ga poetsen…
Vr 14 aug: Dartmouth
Het blijft regenen, de hele nacht en ook de ochtend, en ik kruip weg in m’n boek terwijl Maarten & Hayo om me heen aan het klussen zijn.
Maar dan wordt het toch nog droog en varen we met de bijboot stroomopwaarts over de Dart die zich een weg slingert tussen de hoge, merendeels beboste, heuvels.
We hebben wind tegen en ik zit voren in de boot, met m’n paraplu voor m’n benen zodat die het opspattende water kan opvangen.
Het water staat laag en op de oevers zien we veel watervogels.
En dan ziet Maarten opeens een zeehond, recht vooruit, die in het lage water wat ligt te luieren. Zijn kop met dikke snorharen steekt parmantig boven het water uit en ik probeer hem met m’n iPhone te fotograferen, wat helaas niet goed lukt. Leuk geprobeerd…
Bij het dorpje Totnes gaan we weer aan wal. Het is een sfeervol oud dorpje maar nèt iets teveel Valkenburg. We lopen langs een outdoorshop die uitverkoop houdt en even later komen we met een slaapzak, een jas en een hemdje weer naar buiten, iedereen blij.
Op de terugweg hebben we de wind mee, staat het water hoog en deelt Maarten chocokoekjes uit. Voor morgen is beter weer voorspeld; we willen dan vroeg opstaan en terug langs de kust naar het Oosten zeilen. Vroeg naar bed dus.
Za 15 aug: Dartmouth – Weymouth
Nadat om 7 uur de wekker is afgelopen zakken we de Dart af richting zee.
Het is prachtig weer met een strakblauwe lucht en ik leg m’n solar-batterijoplader op een strategische plek in de hoop dat ik zo wat elektriek voor m’n iPhone en iPad kan genereren.
Na een tijdje spot Maarten een groep dolfijnen die ons aan bakboord in colonne tegemoet zwemmen. Prachtig om te zien hoe hun glimmende grijze lijven steeds weer uit het water omhoog komen en met een boog weer het water in glijden.
We ronden het schiereiland Portland en meren aan in de haven van Weymouth waar we boodschappen doen en douchen bij de yachtclub.
Het is een druk toeristisch dorpje waar langs de kade veel mensen staan te eten en te drinken. Het valt me sowieso op dat er veel dikke mensen rondlopen en dat is niet verwonderlijk als je ziet welke hoeveelheden fish & chips en bier naar binnen worden gewerkt.
‘s Avond in het donker nog een avondwandeling met Maarten gemaakt.
Zo 16 aug: Weymouth- Lymington
Wederom vroeg op, koffie en thee gezet en eenmaal op zee buiten ontbeten.
We rijden langs de kust naar het oosten en Maarten manoeuvreert de boot handig naar Lulworth cove, een door krijtrotsen omsloten baai.
Ik heb weinig geslapen de afgelopen nacht dus ga in de loop van de ochtend nog even plat om vervolgens weer gewekt te worden als het eiland Wight in zicht komt.
Aan de westzijde van het eiland steken bij de Alum Bay een aantal rotsen, ‘the Needles’, uit het water met aan het uiteinde de vuurtoren.
In de jachthaven van Lymington lunchen we waarna ik vertrek voor een lange wandeling in een natuurpark aan de kust van de Solent waar vroeger zout gewonnen werd.
Ma 17 aug: Lymington –Beaulieu
Na het ontbijt lopen we naar de plaatselijke super en varen dan weer een stukje verder naar het westen, naar de rivier Beaulieu (spreek uit: Bjoelie).
Daar meren we ter hoogte van Bucklers Hard (een voormalige dorpje rondom een werf) aan.
‘s Middags maken we een mooie wandeling naar het dorpje Beaulieu waar we ons eerste ijsje van deze vakantie scoren.
‘s Avond op de boot een mooie zonsondergang in gezelschap van een brutale zwaan, een hardnekkige meeuw op een paal en zwermen zwaluwen in de lucht.
Di 18 aug: Beaulieu – Yarmouth
Klusochtend.
Terwijl Maarten & Hayo het houtwerk op het dek repareren schrob ik de wieraanslag van de houten lijst rondom de boot. Dat doe ik o.a. staande in de bijboot die ik rondom de boot leidt. Dat gaat een hele tijd goed, totdat ik opeens mijn evenwicht verlies en in het water kukel.
Gelukkig ben ik zo goed als klaar met de klus dus ik kan meteen met Hayo mee richting yachtclub waar ik douche en meteen maar mijn nat geworden kleren was.
Na de lunch zeilen we met een noodgang de Solent over naar Yarmouth op Wight waar we aan een boei aanmeren.
Met de bijboot varen we naar het dorpje, bezoeken de yachtclub en doen daar wat boodschappen.
‘s Avond worden we getrakteerd op een mooie zonsondergang aan dek.
Wo 19 aug: Yarmouth – Newtown Bay
Hayo brengt ons ‘s ochtend met de bijboot naar het vasteland en Maarten & ik maken een mooie wandeling richting Freshwater.
Terug in Yarmouth douchen we bij de yachtclub waarna we opnieuw het ruime sop kiezen om in het westen in Newtown Bay, bij Hamstead en Newtown, voor anker te gaan.
Het is lastig om een goede plek daarvoor te vinden omdat onze grote boot relatief diep is en de baai bij laag tij voor een deel droog valt. Als we eindelijk een goede plek gevonden hebben begint het te regenen en dat houdt ook niet meer op de rest van de dag. Gelukkig hebben we een ruime kajuit dus het is geen straf om binnen te zitten.
‘s Avond op Hayo’s laptop samen naar de film ‘ Marathon’ gekeken.
Do 20 aug: Newtown Bay
We worden gewekt door een toeterend buurschip dat bang is dat we tegen een ander buurschip aan botsen
Dat loopt volgens Maarten allemaal niet zo’n vaart maar als hij toch maar gaat verliggen lopen we alsnog vast in de modder. Op zich niet zo’n probleem want in afwachting van het stijgen van het water ontbijten we op het dek en genieten van het landschap rondom de baai.
Als we weer drijven varen we met de hulpboot naar de westkant van de baai en lopen via Hamstead over het Coastal path naar Yarmouth.
Halverwege begint het te regenen en uiteindelijk komen we drijfnat bij het clubhuis van Yarmouth waar we onze broeken enigszins droog föhnen en op een bankje onder een afdak broodjes met kaas eten.
Omdat het blijft regenen rijden we boven in een dubbeldeksbus terug richting Newton Bay en als we het laatste stuk naar de baai lopen wordt het alsnog droog.
Maarten & ik zetten Hayo af bij de boot en varen dan verder naar Newton, aan de oostoever, waar we een vogelobserveerpost en een heel oud kerkje bekijken. Op de terugweg zien we een grote bruine zeehond op het strandje liggen luieren.
Vr 21 aug: Newtown Bay – Folly Inn
Perfect weer vandaag en een mooie gelegenheid om wat houtwerk in de lak te zetten. Na het klussen zeilen we via Cowes stroomopwaarts over de rivier Medina naar de aanlegsteigers van de Folly Inn.
We maken aan wandeling langs de rivier naar Newport waar we boodschappen doen en op een bakje aan het water, met uitzicht op de Lidl (…), een ijsje eten.
Op de terugweg plukken we bramen die Maarten later op de boot tot jam verwerkt terwijl Hayo & ik in de rivier zwemmen.
Za 22 aug Folly Inn
Wederom prachtig zonnig weer en ‘s ochtend varen we met de bijboot naar Cowes waar we het dorpje en de jachthaven bekijken en boodschappen doen.
Terug op de Cassiopeia maken we het lakwerk van gisteren af.
Na de lunch stappen we weer in de bijboot en varen over de river Medina naar Newport, waar we gisteren naar toe gelopen zijn.
We lopen nog even door het dorpje en klimmen dan naar het op een heuvel gelegen Carisbrook Castle.
Zo 23 aug: Folly Inn – Beaulieu
Het regent de hele ochtend en we blijven binnen tot het rond de middag opklaart.
Dan zeilen we terug naar Beaulieu waar we een wandeling maken aan de oostelijke kant van de rivier.
Ma 24 aug: Beaulieu – Maastricht
Al vroeg in de ochtend brengt Maarten mij in de regen met de bijboot naar Bucklers Hard waar ik een taxi naar Brockinhurst bestel en vervolgens per trein via Londen, Brussel en Luik naar een zonnig Maastricht terug reis.
