ZATERDAG 7 JULI: MAASTRICHT-REIMS

In drie uur rijden we in Ate’s Saab op ons gemak naar Reims  waar we ons keurig op de afgesproken tijd melden bij Delphine, mijn Airbnb-host die een kleine benedenetage heeft in een modern appartementen-complex in het centrum. We stallen mijn fiets in haar huiskamer(…), laten mijn spullen achter in mijn kamer en vertrekken dan te voet richting kathedraal waar we in een parkje op een stenen bank onze lunch eten. Dan lopen we weer terug naar mijn onderkomen waar we afscheid nemen want Ate rijdt nog drie uur door naar het Zuiden waar hij een workshop fotografie gaat volgen.

Ik twijfel nog of ik de stad te voet ga verkennen of toch maar m’n fiets pak voor een trainingstochtje. Uiteindelijk kies ik voor het laatste, richting Berru gaat de tocht.  Maar helaas, na 10 km krijg ik in Cernay-les-Reims een ‘lekke tuub’, nondedju! De achterband loopt langzaam leeg en even later staat de fiets ondersteboven in de berm waar ik de binnenband wil vervangen. Ik heb een tijd geleden met Hans geoefend hoe ik het achterwiel eruit krijg maar daarna heb ik dat nooit meer gedaan. Dat gebrek aan oefening wreekt zich nu want ik heb grote twijfels of ik het goed doe (valt niet mee bij zo’n speedbike met allerlei toeters en bellen). Uiteindelijk besluit ik om geen risico te nemen (ik moet per slot van rekening nog een week met die fiets verder) en hem weer om te draaien, terug naar Reims te lopen en dan onderweg maar een oplossing te verzinnen.
Op m’n iPhone luister ik al lopende naar de voorbeschouwing van de WK-wedstrijd Engeland-Zweden. Dat maakt het lopen minder saai en al met al hou ik de vaart er goed in. Ik zoek via web een fietsenmaker en zowaar, bij de tweede heb ik succes en daar kan ik tot 7 uur terecht voor reparatie van m’n fiets. Maar …dat is wel nog 7 km lopen…

En dan zit er niets anders op dan m’n verstand op nul zetten, regelmatig wat drinken en doorlopen. En zowaar, precies op het moment dat de wedstrijd afgelopen is stap ik de fietsenzaak in Tinqueux binnen…
Samen met de fietsenmaker demonteren ik het wiel (leermoment!), vervang de tube en een kwartiertje later fiets ik weer terug naar m’n Bnb waar ik snel douche, een kop koffie drink en dan op m’n gemak

naar het Cirque de manege loop waar ik aan de praat raak met een very sophisticated Britse accountant – een soort kruising tussen David Attenbrough en Gerd Leers – die  sinds 30 jaar in Lille woont en zeer veel af blijkt te weten van muziek. We zitten op goedkope plaatsen maar omdat de tent niet vol zit, schuiven we net voor het begin door naar een veel betere positie. En dan is het 2 uur genieten van Beethoven en Rachmaninov.

Het is nog licht als ik weer buiten kom en door de zwoele zomeravond loop ik door het rustige centrum terug naar huis. Vroeg naar bed vandaag want morgen begint de echte fietstocht.

ZONDAG 8 JULI: REIMS – NOGENT L’ARTAUD
Vannacht als een kanon geslapen en na een kop koffie afscheid genomen van Philippine.
Het is nog vroeg en stil in de stad als ik weg fiets maar gelukkig is de super al openen en kan ik de catering voor vandaag inslaan.

Dan echt op weg. De eerste vijftig km is het voortdurend klimmen en dalen. Mijn benen hebben het zwaar en de remmen van mijn fiets navenant. Maar we houden vol en genieten van de wijngaarden hier in de Champagnestreek, die later overgaat in de Picardie.

Ik heb een globale fietsroute via Google uitgezet maar ter plekke bepaal ik steeds welke kant ik uitga. Daarbij zoek ik de landweggetjes op en passeer het ene na het andere dorp/gehucht. Maar op deze zondag, met dit warme weer, is er geen mens op straat. Veel te warm waarschijnlijk.

Op de fiets heb ik geen last van de hitte. Ik heb genoeg water bij me maar kijk toch uit naar een terras. Nou, het eerste terras kom ik pas ’s middags om 3 uur tegen, een half uur voor m’n eindbestemming.  Maar ja, wat moet dat moet, dus ik stap toch af om er wat te drinken.

Dan steek ik de Marne over en fiets de laatste klimmers naar m’n verblijf voor de komende nacht. Dat is een huisje midden in het dorp waar zo te zien niemand woont. Ik bel het de verhuurster en dan komt al gauw een man met zijn twee zoontjes de hoek om lopen die mij enthousiast begroeten.
Michael is de man van de verhuurster en leidt mij door een poort naar een piepklein hofje waar ik mijn fiets kan stallen en dan draagt hij mijn bepakking 2 trappen omhoog naar de zolderverdieping. Daar is met de Franse slag een appartement is ingericht. Eenvoudig, maar schoon en met alle benodigde voorzieningen. Zowaar een prima tv om het einde van de touretappe te zien ;-).

WOENSDAG 11 JULI: SENS (na 2 dagen Parijs)

Het is vakantie dus ik mag lekker doen en laten wat ik wil.. 😉
En nu heb ik opeens geen zin meer om te schrijven en wil ik – naast het fietsen – vooral lezen. Vandaar dit vroegtijdig einde van deze blog.
Oké dan… af en toe nog wat foto’s hiernaast…
Tot ziens!