Sinterklaas en andere leugens

Na schooltijd slenter ik wat verveeld door de tuin en denk na over wat ik die dag op school geleerd heb.

Ik zit in de tweede klas van de lagere school. Elke dag leer ik weer iets bij en kom ik dichter bij het moment waarop ik álles zal weten wat er te weten valt. Het is nu alleen nog maar een kwestie van elk jaar overgaan naar de volgende klas.

Maar dan slaat de twijfel toe. Ik leer dan wel steeds nieuwe dingen, maar soms blijkt dat ze me voor de gek gehouden hebben. Zo weet ik al lang dat pap de paaseieren altijd zelf verstopt (en ze opnieuw verstopt nadat hij ze stiekem weer uit het mandje heeft gehaald waarin wij de geraapte eieren verzamelen).
Over de kerstman had ik al langer twijfels en sinds kort weet ik ook dat Sinterklaas niet bestaat. Maar dat vind ik niet erg. Zolang ik cadeautjes blijf krijgen vind ik het best. Bovendien hoor ik nu ook bij de groten die samen een geheim hebben voor de kleintjes en dat vind ik dan wel weer leuk.

Maar…wat volgt nog meer?

Wanneer vertellen ze me dat pap en mam niet mijn echte ouders zijn? Of dat doden niet echt begraven worden en stiekem ergens anders doorleven? Of dat de zon ’s avonds gewoon uitgedraaid wordt?

Je weet het niet.

Misschien hoor ik pas na m’n communiefeest dat God niet bestaat. Of, als ik naar de middelbare school ga, dat koningin Juliana een gewone toneelspeelster is. Of op m’n 18<sup>e</sup> dat al lang geleden een man voor me werd uitgezocht met wie ik zou trouwen. Of, als ik vijftig wordt, dat ik eigenlijk heel rijk ben en niet had hoeven te werken. Of kom ik er als ik dood ga achter dat er helemaal geen hemel is.

Je weet het niet.

Zijn de volwassenen wel te vertrouwen? En vertrouwen de volwassenen elkaar wel? En hoe oud moet je worden om echt álles te weten?

Ik neem me voor om goed op te blijven letten en mijn ogen en oren open te houden zodat ik meteen merk als iemand zich per ongeluk verspreekt.
Mij houden ze niet meer voor de gek!

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd.